Het verhaal van de bewaard gebleven grafzerk in de Oude- of St. Martinuskerk van Voorburg

Het uit 2 zerken bestaande graf was niet meer bekend tot 1909. De predikant Postma klaagde voordurend over koude voeten tijdens de dienst. Een oplossing werd gezocht in het aanpassen van de houten vloer. Onder die vloer vond men de zerken, afgedekt met cement. Aangebracht in de Franse tijd, waarschijnlijk ter voorkoming van het uithakken van de familiewapens. In het kader van Vrijheid, gelijkheid en broederschap moesten ook alle wapenschilden in de kerk van Voorburg verdwijnen. Hetgeen ook zeer minutieus werd uitgevoerd, behalve bij de toegedekte grafkelder.
Het zijn 2 arduinen stenen van elk 3000 kg. Hierop zijn naast de wapens van de overledenen de familiewapens met 16 kwartierschilden van de voorouders afgebeeld. Verder aan de voet van elke zerk een treurende cherubijn, het geheel omgeven met uitgehakte draperieën.

Het graf werd gebuikt voor de begrafenis van de familie Halewijn-Roussel. François van Halewijn (✝1689), kwam uit Vlaanderen, naar alle waarschijnlijkheid via Dordrecht. Was lid van het kapittel van de Domkerk in Utrecht. Gehuwd in Sluis in 1649 met Margaretha Maria de Roussel dochter van François de Roussel, heer van Horvette en Constantia de Blocq van Steeland. Haar moeder was Adriana de Chantraine dit Broucksault.
Verder werden in dit graf o.a. bijgezet de volgende familieleden: Joh. Pfaff, Anton Levijn van Pabst, en leden van de geslachten De Paravicini-van Halewijn -2 kinderen-, en De la Riviere.
François Van Halewijn, heer van Watervliet kocht (omgerekend voor ongeveer 17.000 Euro nu) in 1641 de landgoederen en kasteel ‘de Werve’. 72 hectare groot, waarop enkele molens waaronder de korenmolen aan de Lytwegh. Deze molen werd, vanwege de steeds groeiende bomen op de aangrenzende buitenplaats Hofwijck van Constantijn Huygens, in 1683 herbouwd. Met toestemming van François van Halewijn en heeft daar tot 1912 gestaan aan de latere Zwartelaan. (Op deze plek, heeft de schrijver dezes jarenlang zijn bedrijf uitgeoefend in het monumentale pand uit ±1920).
Het familiewapen op de zerk toont 3 leeuwen die ook zijn afgebeeld op een koperen lezenaar, geschonken door Francois van Halewijn en tot nu toe nog steeds aan de kansel bevestigd in de kerk. De zerken bevinden zich niet meer op de plaats waar zij ooit het graf toedekten, tijdens de restauratie van de kerk werden zij verplaatst naar het koor.
Bronnen: o.a. Van der Leer, Gorris, Voorhoeve, Dek en Dijkman.

De uitsmijter:
Er blijken nog meer verbanden van Voorburg met de Westhoek: In dezelfde kerk werd rond 1540 jonkheer Hendrik van Heurne, burggraaf van Sint Winoxbergen, ambachtsheer van Gaesbeek begraven.