De kerkhoven van Frans-Vlaanderen

Vandaag bezocht ik enkele kerkhoven in Frans-Vlaanderen en ik was getroffen door het vrij algemeen gebruik van het plaatsen van massa's stenen kadertjes op de graven met vermeldingen 'aan mijn moeder', 'aan mijn echtgenote', 'aan mijn vader', enz. enz; in allerlei formaten, al dan niet met wat versiering. Dat is een gebruik dat in Belgisch Vlaanderen niet of weinig gekend is. Op de graven van mijn familie staan er een paar omdat we Fransen in de familie hebben. Dit gebruik merk ik dus ook bij mijn familie in de Oise en de Somme. Het is blijkbaar een gebruik dat uit Frankrijk komt. Sedert wanneer is dat gebruik overgenomen in Frans Vlaanderen ? Is dat daar een reeds algemeen verspreid gebruik ? Begint dat ook door te sijpelen in het zuiden van Belgisch Vlaanderen ?

Nog vreemder...
Ik heb graven gezien zonder naam, vaak erg luxueuze stenen zonder enige aanduiding. Ze liggen te wachten.
Waarschijnlijk komen de eigenaars af en toe een bezoekje brengen, in afwachting...

Ondertussen heb ik gevonden hoe die 'stenen kadertjes' op de graven heten: Plaques souvenir, Plaque mortuaire, Plaque deuil, Plaque funéraire, Plaque tombale. Blijkbaar een bloeiende handel in Frankrijk. Hopelijk waait dit gebruik niet verder over naar Belgisch Vlaanderen. Spijtig dat de Frans-Vlamingen dat commerce-spel meespelen.
Op het kerkhof van Hardefoort (Hardifort) hangt een tekst die verbiedt om bloemen in volle grond te planten...
Waar is de tijd dat Charles De Croocq schreef:

Douce Terre, c'est toi, ma Flandre,
C'est toi la plus douce à mes yeux,
Puisque tu conserves la cendre
De tous les anciens, mes aïeux.

Au flanc des plus humbles églises
Tu fais briller pour les défunts
Un parterre de fleurs exquises
Dont ils respirent les parfums.

waar ?

Dit is een foto uit mijn archief van het oude graf.

Van wie is dit graf ? en in welk kerkhof/dorp in Fr.Vl. vinden we het ?

cornelis schreef:In welk dorp/kerkhof zou die foto genomen zijn ?

Ik denk dat u eens in Bambeke moet gaan zien.
Zie de kwartierstaat: http://www.ghezibde.net/genealogie/family.php?famid=F22002&ged=vanderlynden.ged

Bissezeele,
Heb je een foto, of de naam van het Nederlandstalig graf te Belle ?

Nee, ik heb helaas geen foto van het graf van Belle... maar ik ga zoeken...

cornelis schreef: Op welk kerkhof in Fr.Vl. vinden we dit graf ?

Renaat Despicht...in Steenvoorde.

cornelis schreef:Bissezeele,
Heb je een foto, of de naam van het Nederlandstalig graf te Belle ?

Ondertussen heb ik aan Renaud Lefebve (vereniging 'Kerk Hof') geschreven. Hij heeft helaas geen foto maar heeft me deze tekst gestuurd...

Bedankt voor de informatie en proficiat aan de Heer R. Lefebve voor het initiatief.
Ik ga bij gelegenheid het kerkhof eens bezoeken.

Hierbij een recente foto van het graf van kanunnik Jules Andouche op het kerkhof van Berten.
Graf is wat verweerd ten opzichte van de vorige foto.
WEES VLAMING DIEN GOD VLAMING SCHIEP. (Guido Gezelle)
Wie was Jules Andouche, en waarom was hij belangrijk voor de Frans Vlaamse beweging ?

Kanonik Jules Andouche wordt genoemd op de digitale bibliotheek (DBNL) en op de blog van Wido Bourel:

http://www.dbnl.org/tekst/_vla016196801_01/_vla016196801_01_0126.php

http://www.widopedia.eu/jean-marie-gantois-de-torrewachter-van-frans-vlaanderen

NB: Ik versta niet waarom de acties van Jules Andouche zo belangrijk zijn geweest...

Ook mij zijn er geen grote literaire werken of taalpolitieke heldendaden bekend van Jules Andouche. Maar de bezielende kracht die leraren kunnen hebben op jonge mensen is niet te onderschatten. Een begeesterende leerkracht ligt dikwijls aan de basis van de ontplooiing van belangrijke personaliteiten. Het uitdragen van de Nederlandse taal en cultuur in het persoons-, gezins- en gemeenschapsleven is belangrijk.

Een mooie getuigenis hiervan geeft ons Jean-Marie Gantois in zijn werk Hoe ik mijn volk en mijn taal terugvond
"Van mijn jongste jaren af was dus in mij een kiem neergelegd, die maar op gunstige omstandigheden wachtte om zich te ontwikkelen. De gelegenheid bood zich aan toen ik, na mijn eerste studiën op de dorpsschool en aan het bisschoppelijk college te Ariën-aan-de-Leie (Aire-sur-la-Lys), in een Vlaams milieu belandde. In april 1918 noopten de bombardementen tot ontruiming van het college en ik vond een nieuw tehuis in het bisschoppelijk college van Hazebroek dat de wijk genomen had naar Normandië. Het merendeel der studenten, en der leraren ook, waren van Vlaamse oorsprong, en ondanks het verplicht eentalig Frans onderwijsstelsel, waren lucht en atmosfeer toch Vlaams.
Daar vooral had ik het geluk met een leraar kennis te maken, E.H. Jules Andouche, die de eerste Vlaamse invloed op mijn geest en op mijn leven uitoefende. Deze priester, vurig bewonderaar en verdediger van het Vlaamse vaderland, bezat een prachtige bibliotheek, rijk aan werken over Vlaanderen, wier schatten mij openstonden. Met de boeken ontving ik geestdriftige commentaren en onvergetelijke lessen. Toen beschouwde ik gaarne de toekomst als een rustig en werkzaam leven heel en gans aan de geschiedenis van onze Vlaamse streek gewijd. Een dezer geleende boeken, dat ik me het best herinner, was het tweedelige werk van deken Vandepitte: Notre vieille Flandre, te Rijsel verschenen in 1904. Ik zie me nog, in mijn vrije tijd, in de tuin van het college in de schaduw der bomen gezeten, dit werk hartstochtelijk lezend, dat een verzameling is van zelfs niet altijd secure documenten over het politiek en cultureel verleden van Zuid-Vlaanderen, meer dan een sterk opgebouwde synthese, maar dat mij, ondanks al zijn gebreken, een eerste aanraking bood met een nieuwe wereld."

Gantois, J-M, Hoe ik mijn volk en mijn taal terugvond. Brugge, Wiek Op, 1942

Priester Jules Andouche wordt ook vermeld en aangehaald in 'Zoo schrijven de Fransch-Vlamingen' van Vital Celen (1943).
Jules Andouche die in een Nederlandse preek een mooi (zelf gemaakt ?) gedicht voordroeg over z'n moedertaal, speelde ook geregeld Nederlands toneel met zijn boerenjongens in Moerekerke (Les Moëres).

cornelis schreef:Van wie is deze grafsteen, en waar vinden we hem terug in Zuid-Vlaanderen ?

Dit is het graf van Justin Blanckaert in Zegerskappel. Hij was een verre nazaat van de gebroeders Blanckaert die meevochten met Zannekin. Zelf was hij voorzitter van het Vlaams Verbond van Frankrijk.

Het is inderdaad het grafmonument van de familie Blanckaert : Vlaamse strijders, landbouwers
Hierbij een recente foto :
-Voorzijde : Hendrik Blanckaert (Ingelshof Bambeke 1827 - Zegerskapelle 1899) en zijn vrouw Adela Marcotte (Bissezele 1838 - Zegerskapelle 1900).
-Zijkant : Justin of Styn Blanckaert (peenhof Zegerskapelle 1863 - 1942) en zijn vrouw Elodie Laurent (1862 - 1929).
Het 'Vlaams Verbond' liet in 1942 op zijn graf een gedenkplaat aanbrengen met de woorden : 'Hier rust een Vlaming'

 

Dit is het graf van kanunnik René Schodduyn (Arneke 1854 – Ambleteuse 1937). Hij leidde gedurende 27 jaar te Ambleteuse het maritiem labo van de Katholieke Rijselse Universiteit.
Enkele van zijn publicaties:
- Un coup d'oeil sur la flore algologique des eaux-douces et saumâtres de Bergues Nord (1909)
- Observations faites dans la baie d'Ambleteuse Pas de Calais (1926)
- Observations biologiques marines faites dans un parc à huîtres (1927)
- Observations sur la flore et la faune des coquilles des huîtres (1931)
Dit labo had ook een samenwerkingscontract met de Universiteit van Leuven. In de jaren 1970 hadden we het geluk een aantal keren gedurende een week in het labo te kunnen vertoeven.

Het is inderdaad het graf van Patrice, René Schodduyn, geboren te Arneke op 30 dec. 1854, overleden te Rijsel op 9 april 1937.
Het was een priester/kanunnik.  Hij was inderdaad een specialist in de kustflora en werd aangesteld tot bestuurder van het maritien laboratorium van de Katholieke Hogeschool te Rijsel, dat gevestigd is te Ambleteuse in het Boonense.
Hij was een vurig voorstander van de moedertaal en schreef steeds weer artikelen ter verdediging ervan in 'De Torrewachter'.
Hij schreef er onder het pseudoniem 'Rensch'.  Rensch komt van zijn geboortedorp Renteke/Arneke.
Zijn strijdmakkers hebben voor hem een graftombe opgericht op het 'Littus saxonicum' bij de zee.

Waar in Frans-Vlaanderen vinden we deze Nederlandstalige grafsteen ?