Hoe viert u en hoe beleeft u de kerstperiode?

We gaan naar de - Katholieke - kerknachtdienst. Ik verduidelijk Katholiek want we leven in Frans-Vlaanderen.
Het Calivisme is bijna verdwenen van het gebied van de Franse Westhoek na de Beeldenstorm - die in Steenvoorde in 1566 heeft begonnen - de Inquisitie en het repressief beleid van de Spaanse koning Filips II...

Sindsdien is het Katholicisme de enige Christelijke Kerk van de Franse Westhoek, behalve in Duinkerke waar Protestante Kerken bestaan. Er zijn nieuwe Protestanten Kerken in DK maar ook en Kerk (Calvinistisch of Luthers) die aanwezig is sinds heel lang (één van de oudste van Frankrijk heb ik ergens gelezen).

Heeft iemand meer inlichtingen over dit onderwerp (de Protestanten in de loop van de geschiedenis in de Franse Westhoek) ?

NB : Vandaag is de situatie van de Katholieke Kerk beter in het bisdom Rijsel dan in het bisdom Brugge bij voorbeeld... Ik praat niet van geld, maar van het aantal mensen aan de mis, het aantal seminaristen in Rijsel (meer dan in Brugge)...

Gisteravond in Steenvoorde zongen twintig Eritreese migranten, die in tenten naast de kerk wonen, in de kerstnachtdienst. Voorafgaand aan het traditionele “Hij is geboren het goddelijk kind”, twee Kerstliederen in hun locale taal Tigrinya. Onverwachte verbodenheid met de derde wereld in dit nogal conservatieve Vlaanderenland ? Een honderdtal mensen uit ontwikkelingssector, onder wie de jonge priester Bertrand Lener, van de vereniging van ‘Terre d’Errance’, helpen hen aan voedsel en met een gelegenheid om zich te wassen. In de gisteravond bijna volle kerk wensen de verbannen christelijk orthodoxen een "Prettige Kerstfeest aan het Franse volk".

Zij vormen de voorhoede in het middenbeuk, en Anne-Marie, van ‘Terre d’errance’, lijkt te vertalen wat de priester zegt. Hij spreekt van "mannen en vrouwen die zich al maanden en in sommige gevallen al jarenlang inzetten", en voegt daaraan toe dat de mensen hier hen " een klein stukje willen begeleiden op hun mars," er wordt verwezen naar "de openstelling van de wereld voor onze broers en zussen die op doorreis zijn naar Groot-Brittannië "en" dat men zijn hart moet openen in plaats van angst te hebben voor het verschillen tussen hen en ons".

De Eritreeërs, vaak jonge meisjes en jongens, komen naar voren in het koor zingen in Tigrinya en klappen hun handen. In de kerk doen de mensen en de kinderen van het koor met hen mee. De pastoor benadrukte: "In ons land van Vlaanderen, zien we hen, we kunnen niet doen alsof er niets is gebeurd." Hij spreekt van delen en solidariteit. Wanneer Eritreeërs maart om een host, werpt hij zijn hand op het voorhoofd.

Sinds enkele weken lossen de vrijwilligers van ‘Terre d’errance’ elkaar af om aan de migranten douches aan te bieden in een gymnasium, voedsel te bereiden voor hun maaltijden, kleding in te zamelen en de verzorging van een verpleegster. De burgemeester, de UMP Jean-Pierre Bataille heeft een veld ter beschikking gesteld en vrijwilligers hebben tenten opgezet. De twintig Eritreeërs wonen er en proberen elke avond op parkeerplaats langs de autosnelweg naar Engeland te gaan.