Het Manifest van de Frans-Vlamingen

De leden van de volgende verenigingen - Michiel de Swaen Kring, Comite Flamand de France, Menschen lyk Wyder, Het Reuzekoor, Tegaere Toegaen - samengekomen in Hazebroek op 28 en 29 november en op 19 december 1981, tijdens de 4de Vlaamse Volksuniversiteit, hebben namens alle inwoners van de arrondissementen Rijsel, Dowaai en Duinkerke die zich Vlaming voelen en Vlaming willen blijven, het Manifest van de Frans-Vlamingen aangenomen.


Dit manifest somt de noodzakelijke voorwaarden op die moeten worden vervuld door alle betrokkenen en door alle verantwoordelijken opdat de Frans-Vlamingen hun eigen regionale cultuur zouden kunnen ontdekken en verspreiden om zich aldus persoonlijk te ontplooien en het nationale leven te verrijken met eerbied voor hun collectieve identiteit.

Dit manifest steunt op de onvervreemdbare rechten die zijn toegekend aan individuen en etnisch-culturele groepen in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, de Verklaring van Beginselen van Internationale Culturele Samenwerking, het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden, ondertekend door de regering en bekrachtigd door het parlement van ons land.


De Frans-Vlamingen eisen dat hun recht om als Vlamingen te worden erkend wordt gerespecteerd.

Terwijl ze hun solidariteit bevestigen met diegenen, in het bijzonder met de inwoners van Artesië, Boulogne, Kamerijk en Henegouwen, die de regio Nord Pas de Calais bevolken, verwachten ze met hun juiste naam "Frans-Vlamingen" te worden aangesproken en verwerpen ze elke andere min of meer kunstmatige benaming.

Terwijl ze zich bereid verklaren om bij te dragen tot de ontwikkeling van de regio Nord Pas de Calais, vragen zij dat het regionale kader de identiteit van Frans-Vlaanderen niet betwist, dewelke de vrucht is van de geografie - de Lage Landen - en van de geschiedenis - graafschap Vlaanderen ; in dit verband stellen zij dat de term "Vlaanderen" verwijst naar de arrondissementen Rijsel, Dowaai, Duinkerke, en niet kan worden uitgebreid tot het geheel van de Franse Nederlanden, en nog minder kan worden beperkt tot enkel de kantons van het arrondissement Duinkerke, waar Vlaamssprekende Vlamingen wonen. Ze verzetten zich tegen een verdeling van de Vlaamse arrondissementen tussen de verschillende departmenten in het kader van een adminstratieve hervorming.

Zij vragen dat het embleem van de Leeuw van Vlaanderen, verre van beschouwd te kunnen worden als een opruiend symbool, wordt erkend door de overheid, en ze nodigen de lokale gemeenschappen en individuen uit dit uit te hangen, naast de nationale en gemeentelijke kleuren tijdens festivals en openbare plechtigheden.

Ze vragen dat de plaatsnamen van Vlaamse of van Picardische oorsprong worden eerbiedigd of in ere hersteld door de plaatselijke, departementale en regionale autoriteiten en door de nationale overheden ; dat de namen van economische ontwikkelingszones , bestaande of nieuwe, terug hun echte, te vaak miskende namen (Blootland, Houtland, Pévèle, enz..) krijgen.

Ze vragen dat zowel de familienamen als de plaatsnamen van Vlaamse oorsprong, worden gespeld en uitgesproken volgens de correcte Vlaamse spelling en uitspraak, en dit vooral op radio en televisie.


De Frans-Vlamingen eisen dat hun eigen geschiedenis en hun culturele en natuurlijke erfgoed bekend en behouden wordt.

Zij vragen dat de Frans-Vlamingen zich meer bewust zijn van en trots zijn op de waarde van hun erfgoed, van hun geschiedenis - die lange tijd onderscheiden was van die van de andere Fransen, en die hoe dan ook originele kenmerken vertoont - en dat dit wordt aangeleerd in voortdurende samenhang met de nationale en de wereldgeschiedenis in scholen, universiteiten en hogescholen in Frans-Vlaanderen. Het is passend om te benadrukken welk belangrijk aandeel de Vlamingen hebben gehad in de ontwikkeling van wetenschap, technologie en kunst in het Westen.

Zij eisen dat het onderzoek naar het erfgoed van de Frans-Vlamingen wordt ontwikkeld door het tot stand brengen of ondersteunen van instellingen of verenigingen, waarbij de resultaten van dit onderzoek op grote schaal worden verspreid via publicaties en via de massacommunicatiemedia.

Zij vragen dat de bestaande wetten strikt worden nageleefd en dat aanvullende maatregelen worden genomen, met name op nationaal niveau, om beter dan vroeger het natuurlijke en culturele erfgoed van Frans-Vlaanderen te bewaren- originele landschappen, schilderachtige plekjes, historische plaatsen, monumenten, landelijke gebouwen, kunstwerken, technische of dagelijks, archieven, enz.. - en dat er meer middelen worden uitgetrokken om de opgelopen achterstand in te halen en om fouten te verbeteren.

Ze vragen dat er maatregelen worden genomen, met name op regionaal vlak, om de banalisering van het woningbestand in Frans-Vlaanderen tegen te gaan, door het adviseren en beter begeleiden van de eigenaars en van de bouwpromotoren en door het stimuleren van alle initiatieven waardoor planologen, architecten en ondernemers hun creativiteit kunnen ontwikkelen met inachtneming van de traditionele normen en materialen.


De Vlamingen eisen dat in Frankrijk hun recht op het gebruik van hun eigen taal wordt erkend en in de praktijk omgezet.

Zij vragen dat het Frans-Vlaams, gesproken of begrepen door 150 000 mensen in de Westhoek (arrondissement Duinkerke), niet langer wordt beschouwd als een "vreemde taal", maar eerder als een van de inheemse talen van Frankrijk en dat het in die hoedanigheid samen met het Frans wordt onderwezen in het kleuter-en lager onderwijs, in het kader van de algemene opvoeding, zodat de kinderen zich kunnen ontplooien in de taal van hun voorouders ; zodat zij als ze dit willen in het secundair onderwijs gemakkelijker Nederlands - de literaire variant van het Vlaams, gesproken door 20 miljoen Europeanen - kunnen leren.

Zij eisen dat de Picardische dialecten die in Frans-Vlaanderen in Grevelingen en omgeving, in de Leievallei en in de arrondissementen Rijsel en Dowaai worden gesproken, eveneens worden erkend en gebruikt in het kleuter-en lager onderwijs, om de traditionele Vlaamse volkscultuur van Romaanse oorsprong beter te leren begrijpen.


De Frans-Vlamingen eisen dat hun vormen van culturele expressie worden erkend, ontwikkeld en bekend gemaakt.

Ze eisen dat de openbare instellingen, samen met de inspanning ten gunste van festivals gewijd aan de verschillende nationale en buitenlandse culturen , in het belang van decentralisatie en volksonderwijs verhoogde steun verlenen aan alle initiatieven met betrekking tot alle wijzen van expressie van de traditionele cultuur, zowel in het Frans, Vlaams of Picardisch. Het betreft literaire werken, volkstheater, muziek, zang, dans, spelletjes en nog veel meer.

Zij vragen dat de Frans-Vlamingen, zonder dat hun loyauteit in vraag wordt gesteld, hun culturele solidariteit met de Vlamingen aan de andere kant van de grens kunnen bevestigen en hun contacten met België en Nederland kunnen uitbreiden. Dit zal bijdragen tot de versterking van Vlaanderen en van Picardië en fungeren als schakel tussen de Franse cultuur en die van de noordelijke landen.

Zij vragen dat alle media - openbaar of privé, pers, radio, televisie - meer aandacht besteden aan de geschiedenis, de culturele vormen en traditionele talen van Frans-Vlaanderen ; dat in deze domeinen alle faciliteiten worden gegeven aan communicatiemiddelen die voortspruiten uit initiatieven van individuen of van verenigingen (uitgeverij, particuliere lokale radio's, etc..).

Zij vragen dat het beeld van Frans-Vlaanderen, en daarmee de hele regio Nord Pas de Calais wordt geherwaardeerd, zowel naar binnen als naar buiten:
- door de ontwikkeling van informatie over de rijkdom van onze steden en van ons platteland
- door een volgehouden inspanning voor een kwaliteitsvol sociaal toerisme, in samenwerking met het onderwijs en met de permanente vorming, met de massacommunicatiemedia en met de medewerking van de mensen in de betrokken streken.