Ik stel me voor

Dag allemaal, ik heb dit forum ontdekt na een beetje opzoekwerk over Frans-Vlaanderen. Ik voel ergens een band met Frans-Vlamingen want ik ben zelf een franstalige met Vlaamse roots die op de grens woont tussen het Frans en het Nederlands, namelijk in Vlaams-Brabant (België), op 50 m van de taalgrens.

Ik ben franstalig omdat mijn Vlaamse vader met mijn franstalige moeder getrouwd is en sindsdien geen woord Nederlands meer heeft gepraat met zijn gezin. Hij heeft me wel naar een nederlandstalige school gestuurd, vandaar dat ik anno 2009, bij het nakend uiteenvallen van België, de keuze voor Vlaanderen kan maken, het land van mijn vader.

Nederlands is dus "slechts" mijn tweede taal, maar de band die ik voel met Vlaanderen zit heel diep. Verrassend diep zelfs, want mijn familie en de overgroete meerderheid van mijn vrienden en kennissen zijn allemaal franstalig. Ik weet niet of een Franse Vlaming ook zoiets voelt?

Hoe dan ook, ik ben mij beginnen interesseren in Frans-Vlaanderen na het lezen van "Opstand in Vlaanderen" (Verbruggen en Falter), een spannend boek over de oorlog tussen Vlaanderen en de Franse Koning. Via het Internet vernam ik dan tot mijn verbazing dat er nog steeds Vlaams gesproken wordt in Frans-Vlaanderen (ik dacht dat het uitgestorven was) en hier heb je mij dan

Salut Kameraad.

Welkom in Frans-Vlaanderen !

Kaal schreef: Ik voel ergens een band met Frans-Vlamingen want ik ben zelf een franstalige met Vlaamse roots die op de grens woont tussen het Frans en het Nederlands, namelijk in Vlaams-Brabant (België), op 50 m van de taalgrens.

Nederlands is dus "slechts" mijn tweede taal, maar de band die ik voel met Vlaanderen zit heel diep. Ik weet niet of een Franse Vlaming ook zoiets voelt?

Jawel, Ik begrijp heel goed... Voor ons is het Nederlands een vreemde taal, maar toch een belangrijke taal; dit forum is een goed bewijs
Je bent een Franstalige Vlaming en we zijn Frans-Vlamingen. Het verschil kan licht lijken maar is toch groot want je bent Belg. Er zijn toch grote raakpunten natuurlijk

Waarom zoek je informaties over Frans-Vlaanderen ?
Wat heb je geleerd met dit forum ?
Wens je bezoeken die streek ?

Hello KAAL, welkom op dit (H)-eerlijke forum.
Alhoewel ik een rasechte Vlaming ben met 100 % roots in Bachten de Kuupe, begrijp ik toch ergens je typische gevoel.
Jarenlang werkte ik in de regio Leuven en toch voelde ik me er nooit echt thuis. Maar ook met Frans-Vlaanderen hebben héél wat Vlamingen een zéér speciale binding. Telkens ik van het zuiden uit naar de Westhoek rij en ik rij over de glooiïngen van de Frans-Vlaamse Westhoek dan ben ik reeds thuis. Meer nog die Westhoek is nog authentiek zoals het bij ons vijftig jaar terug nog was !! Uiteraard is de regio "Bachten de Kuupe" nog vredige uithoek maar het uitzicht wijzigde sterker dan dat van het Frans-Vlaamse landschap, waar vindt je nog meidoornhagen inclusief meikevers ??? Juist enkel en alléén in de Westhoek die voor ons "over de SCHREVE" ligt maar O zo dichtbij.
Met vriendelijke groeten, Eversam

Hoppa meer vers bloed , van harte welkom

Welkom op het forum! Mijn familie woonde vroeger ook op de taalgrens namelijk in Ronse op de grens tussen Vlaanderen en Henegouwen. Er zijn dan ook veel takken naar Henegouwen vooral langs vaders kant. Sommige familienamen in de genealogische lijn zijn precies niet erg populair in Vlaanderen maar wel in Binche en Mons en natuurlijk ook in Doornik. Families kunnen vaak mixen in grensgebieden. Mijn moeders kant is een samentrekking tussen graafschap Vlaanderen en Hertogdom Brabant want ook haar familie woonde op de grens en verhuisde kennelijk meermaals heen en weer tussen de twee. Maar uiteindelijk wonen we allemaal in Brabant namelijk in Antwerpen wat in feite nog altijd aan de grens met Vlaanderen ligt. Ik hoopte bompa dit jaar mee te nemen naar Doornik. Met de rechtstreekse treinverbinding van Antwerpen naar Doornik is dat nu heel gemakkelijk. Ronse en Oudenaarde zijn moeilijker bereikbaar. Voor bompa is Doornik natuurlijk zijn thuis want het is één van de grootste centra van de streek en hij kreeg daar ook zijn legeropleiding en kwam er zeer vaak.
Maar jammer genoeg sukkelt hij nu met zijn gezondheid.

Hier komt ter sprake waar ik me al eerder over heb verbaasd, nl. dat mensen besluiten om hun kinderen in het Frans op te voeden terwijl ze zelf Vlaamstalig zijn. Als Hollander begrijp ik dit niet goed. Kan iemand mij verklaren waarom mensen dat doen?

Bissezele schreef:Je bent een Franstalige Vlaming en we zijn Frans-Vlamingen. Het verschil kan licht lijken maar is toch groot want je bent Belg. Er zijn toch grote raakpunten natuurlijk

Ik ben geen Belg, Bissezele Ik heb een Belgische identiteitskaart, dat wel, maar heb totaal geen band (meer) met dat land. België is zoals jij allicht heb vernomen, een land in ontbinding. Ik heb me heel lang Belg gevoeld maar het nakende einde van België heeft mij verplicht om mij af te vragen wie ik ben als ik geen Belg meer kan zijn. Ik heb buiten de taal absoluut geen band met Wallonië. Mijn moeder is wel franstalig, maar haar familie is zo'n beetle over heel de wereld verspreidt. Het duurde enkele jaren voor ik het antwoord wist maar nu is er geen twijfel meer : ik voel mij Vlaming eerst en dan pas franstalig.

Waarom zoek je informaties over Frans-Vlaanderen ?
Wat heb je geleerd met dit forum ?
Wens je bezoeken die streek ?

Ik heb iets met gechiedenis en het boek, "Opstand in Vlaanderen" heeft wel indruk gemaakt. Ik kreeg zo de zin om meer te weten en aangezien Frans-Vlaanderen in dat boek ter sprake komt .... Een andere reden is dat ik benieuwd ben hoe andere franstaligen (ik neem aan dat je moedertaal Frans is) zich aangetrokken kunnen voelen door de taal, de kultuur of andere dingen die Vlaams zijn. Waar ik woon in Brabant kijken de meeste franstaligen neer op alles wat Vlaams is. Het is dus bijzonder interessant om een ander geluid te horen.

Ik ben al door uw streek gereden om naar Le Touquet te gaan en tijdens een fietstocht vanuit De Panne in de Vlaamse Westhoek en het lijkt heel mooi te zijn. Al die Vlaamse plaatsnamen dat is echt ongelooflijk, zeker als daarbij ook nog de verfranste namen zoals Bray-Dunes of Duinkerque weet te dekoderen.

apriethoff schreef:Hier komt ter sprake waar ik me al eerder over heb verbaasd, nl. dat mensen besluiten om hun kinderen in het Frans op te voeden terwijl ze zelf Vlaamstalig zijn. Als Hollander begrijp ik dit niet goed. Kan iemand mij verklaren waarom mensen dat doen?

Mijn vader is in 1922 geboren. Hij is net na de oorlog afgestudeerd, toen de Vlamingen aan hun opgang begonnen in de Belgische administratie en economie. Hij is echter opgegroeid in een context waar Nederlands nog steeds een boerkestaal was. Iets om thuis te spreken. In café's moest je bijvoorbeeld stilletjes praten als er aan de andere tafel Frans werd gesproken. Op de kaften van de schriften die Vlaamse scholieren gebruikten vond je reklame voor het Rode Kruis ... in het Frans. Onze Pa sprak zelf vlekkeloos Frans en trouwde met een franstalige. Ze woonden in Brussel, een stand waar het Frans domineerde. Ook op het werk domineerde het Frans want tot in de jaren 80 waren de meeste toplui franstaligen. Het is dus niet zo verwonderlijk dat hij besloot om thuis Frans te spreken met zijn kinderen. Jaren later toen ik geboren werd besloot hij toch om mij naar een nederlandstalige school te sturen. Dat was in 1967, misschien was de ontvoogding van de Vlamingen toen al zo ver gevorderd dat mijn vader die drang niet meer voelde om zijn eigen taal op te bergen? Het was toen hoe dan ook te laat, want als je als kind één taal begint te hanteren met je ouders is het bijzonder moeilijk om later te switchen. Ik spreek dus altijd Frans met mijn vader.

Dus, om op de vraag te antwoorden : je doet dat omdat je het beste wil voor je kinderen. Migranten in Amerika gaan vaak Engels praten met hun kinderen omdat zij willen dat ze perfect geintegreerd worden in hun nieuw thuisland. Ik heb een schoonbroer van Spaanse afkomst. Hij kent echter geen woord Spaans omdat zijn Spaanse ouders bij hun aankomst in België besloten hebben om (gebrekkig) Frans te praten met hun kinderen. De bedoeling is altijd dezelfde : ik wil dat mijn kind erbij hoort en de eerste vereiste daartoe is toch dat je de taal zou kennen, en liefst zonder accent.

@Handwerpen : Antwerpen in Brabant? Ik dacht dat Antwerpen in provincie Antwerpen lag? Of bedoel je het Hertogdom?

Inderdaad...je hebt het antwoord.

Ik heb toch vragen :

Antwerpen is in feite een stad van het Heilig Roomse Rijk zoals Ename en Valenciennes. De burcht van Antwerpen werd gebouwd door Otto II en werd geleid door een Markgraaf die de grenzen van het rijk moest verdedigen. De schelde vormt de grens tussen het Franse Rijk en het Duitse.
Ename en Valenciennes werden vernietigd en Antwerpen gaf zich over en daardoor werd de graaf van Vlaanderen het gebied Keizersvlaanderen toegekend of het land van Aalst dat oorspronkelijk tot de Mark van Ename behoorde. De Mark Antwerpen werd samengevoegd met Hertogdom Brabant in 1106. En Valenciennes later wellicht met Henegouwen.

Antwerpen is ten tijde van Lodewijk van Male even Vlaams vanwege de succesiecrisis in Brabant en ook de graaf van Vlaanderen een mooi blad kan voorleggen om aanspraak te maken op de titel van Hertog ten gevolge van de Allianties tussen Brabant en Vlaanderen bij de honderdjarige oorlog en een huwelijk met de dochter van de hertog en hij Antwerpen had verslagen in deze succesieoorlog. Turnhout werd in de succesiecrisis door Gelderland ingenomen. Maar Johanna van Brabant werd uiteindelijk erkent als opvolger.

Bij de overdracht van Brabant en Limburg aan de hertogen van Bourgondië worden Antwerpen en heerlijkheid Mechelen teruggegeven aan Brabant. Want anders zou hij niet erkend geweest zijn als erfgenaam van Brabant, Limburg en de Landen Van Overmaas.

Ende, tsier begherten, cort daer naer,
Dede si vergaderen te hande
Die iij state van den lande,
Daer hertoge Philips, met minlijcheden,
Ende vrou Johannen hebben ghebeden
11385
Dat si hertoge Philips vrouwe,
Ende haren kinderen ghetrouwe,
Bekennen wouden, al te samen,
Voer dnaest oir ende erfghenamen
Van Brabant, van Limborch, dat wet,
11390
Ende tslants van over Mase met,
Als vrou Johanne aflivich waer,
Daer op die staten antworden claer,
Ende spraken int ghemeene:
Si en kenden heere noch vrouwe enghene
11395
Dan vrou Johannen, bi Gods gheniete,
Soe langhe alse God hen liete;
Ende na de doot van hare
Soude dlant hem quiten, alst sculdich ware,
In den ghenen, met trouwen fijn,
11400
Die van rechts wegen waer te sijn
Sculdich haer gherechte heere.
Dit was dantworde, ende niet meere.
Van deser antworde, die si deden,
En was die hertoge niet te vreden;
11405
Maer hi arbeitte, lude ende stille,
Tsier kinder behoef, tot sinen wille
Die kinnesse te hebben, hoerdic lien,
Van der rechter oirrien,
Ende hadde hem dlant, des seker sijt,
11410
Die kinnesse ghegeven, tier tijt,
Soe boet hi hen, al sonder sneven,
Antwerpen ende Mechelen te gheven,
Ende ewelicken, hoert mijn scriven,
Vort meer aen Brabant te bliven.
11415
Vort, boot hi, ter selver stonde,
Te settene dlant van Denremonde
In den handen des lants van Brabant,
Toter tijt toe, si u bekant,
Dat hi van den Grave die stat
11420
Ende oec dlant van Cuyck, met dat
Daer toe behoert, groot ende smal,
Ghelevert soude hebben, gheheel ende al
Op sinen cost, si u bekant,
Ende vast gheknocht aen Brabant,

Grand merci !

En Sint-Omaars ?

Kaal schreef:

apriethoff schreef:Hier komt ter sprake waar ik me al eerder over heb verbaasd, nl. dat mensen besluiten om hun kinderen in het Frans op te voeden terwijl ze zelf Vlaamstalig zijn. Als Hollander begrijp ik dit niet goed. Kan iemand mij verklaren waarom mensen dat doen?

Mijn vader is in 1922 geboren. Hij is net na de oorlog afgestudeerd, toen de Vlamingen aan hun opgang begonnen in de Belgische administratie en economie. Hij is echter opgegroeid in een context waar Nederlands nog steeds een boerkestaal was. Iets om thuis te spreken. In café's moest je bijvoorbeeld stilletjes praten als er aan de andere tafel Frans werd gesproken. Op de kaften van de schriften die Vlaamse scholieren gebruikten vond je reklame voor het Rode Kruis ... in het Frans. Onze Pa sprak zelf vlekkeloos Frans en trouwde met een franstalige. Ze woonden in Brussel, een stand waar het Frans domineerde. Ook op het werk domineerde het Frans want tot in de jaren 80 waren de meeste toplui franstaligen. Het is dus niet zo verwonderlijk dat hij besloot om thuis Frans te spreken met zijn kinderen. Jaren later toen ik geboren werd besloot hij toch om mij naar een nederlandstalige school te sturen. Dat was in 1967, misschien was de ontvoogding van de Vlamingen toen al zo ver gevorderd dat mijn vader die drang niet meer voelde om zijn eigen taal op te bergen? Het was toen hoe dan ook te laat, want als je als kind één taal begint te hanteren met je ouders is het bijzonder moeilijk om later te switchen. Ik spreek dus altijd Frans met mijn vader.

Dus, om op de vraag te antwoorden : je doet dat omdat je het beste wil voor je kinderen. Migranten in Amerika gaan vaak Engels praten met hun kinderen omdat zij willen dat ze perfect geintegreerd worden in hun nieuw thuisland. Ik heb een schoonbroer van Spaanse afkomst. Hij kent echter geen woord Spaans omdat zijn Spaanse ouders bij hun aankomst in België besloten hebben om (gebrekkig) Frans te praten met hun kinderen. De bedoeling is altijd dezelfde : ik wil dat mijn kind erbij hoort en de eerste vereiste daartoe is toch dat je de taal zou kennen, en liefst zonder accent.

Ik begrijp hieruit dat het ook veel te maken heeft met een minderwaardigheidsgevoel van vlaamssprekenden tegenover het frans. Het punt is alleen dat hierdoor Belgie en Noord-Frankrijk in de loop der eeuwen steeds meer verfranst zijn. En daardoor is het minderwaardigheidsgevoel ook in stand gebleven. Dus een vicieuze cirkel . Voorzover ik het kan beoordelen is het minderwaardigheidsgevoel de laatste jaren een heel stuk minder geworden . Hopelijk is hiermee een eind gekomen aan de verfransing van Belgie en kan het Frans-Vlaams overleven.

Zij is kennelijk langer in Vlaamse handen geweest. Ongeveer 200 jaar.

Ook Henegouwen was lang Vlaams of werd lang door het huis van Vlaanderen geregeerd ook ongeveer 200 jaar.

Volgens de Flandria Illustra heeft één van de graven van Vlaanderen ook de bijnaam "van Bergen". Vanwege hij zoveel voor de stad Mons zou gedaan hebben.
Kennelijk is voor de opdeling van Vlaanderen en Henegouwen de slag bij Kassel van 1071 belangrijk. Waar Richilde van Vlaanderen en Henegouwen verliest tegen Robrecht I de Fries en de troon voor de kinderen van de graaf van Vlaanderen Boudewijn VI niet kan veilig stellen. Deze blijven met Henegouwen achter.

Door een huwelijk van Boudewijn V van Henegouwen en Margaretha van Elzas van Vlaanderen worden de graafschappen Henegouwen en Vlaanderen terug ééngemaakt. En komen toch de wetmatige eigenaars van het graafschap Vlaanderen terug aan de macht.

Ik begrijp hieruit dat het ook veel te maken heeft met een minderwaardigheidsgevoel van vlaamssprekenden tegenover het frans. Het punt is alleen dat hierdoor Belgie en Noord-Frankrijk in de loop der eeuwen steeds meer verfranst zijn. En daardoor is het minderwaardigheidsgevoel ook in stand gebleven. Dus een vicieuze cirkel . Voorzover ik het kan beoordelen is het minderwaardigheidsgevoel de laatste jaren een heel stuk minder geworden . Hopelijk is hiermee een eind gekomen aan de verfransing van Belgie en kan het Frans-Vlaams overleven.

In zekere zin wel, maar hou er rekening mee dat dit een universeel verschijnsel is. Overal ter wereld worden mensen bereid gevonden hun taal als minderwaardig te beschouwen tov de taal van een veel machtigere cultuur en/of volk. In Québec gaat het Frans bijvoorbeeld op dezelfde manier achteruit als het Nederlands/Vlaams ooit achteruit ging tov het Frans. Niet toevallig vertraagt de verfransing in Vlaanderen nu dat Wallonië de zwakkere partij is in België. Er zijn zelfs tekenen dat het proces aan het omkeren is : de Vlaamse scholen in en rond Brussel zitten vol franstaligen die van hun franstalige ouders Nederlands moeten leren.

Er is echter nog geen reden om te juichen, want moest na een splitsing van België wallonië en Brussel in de handen van Frankrijk vallen dan zou de verfransing gemakkelijk weer op gang kunnen komen.

Sint Omaars was vroeger een Vlaamse stad. De laatste Graaf van Vlaanderen Lodewijk van Malle er stierf. Zijn dochter trouwde met de Hertog van Bourgondië. Nadien behoorde St Omaars Artesië toe en dus het Departement du Pas de Calais. Hoe is het gebeurt en waarom weet ik niet. Misschien wilden de Hertogen van Bourgondië dat de grens tussen die twee bezitten van hen gelijk aan de taalgrens werd ???