Familienamen

In Nederland komt de familienaam ,,Kalisvaart" voor.Het is de aanduiding voor een schipper die naar Kalis=Calais vaart.Komt deze naam ook voor in Frans-Vlaanderen?

Nooit gehoord. Sorry.

IK ken iemand die Treutenaere heet... Kent u de etymologie van die naam?

Zelfde vraag voor mijn kameraad Maurice Leuliette, van de raad van bestuur van Yser Houck...
Maurice woont in Bourbourg. Hij denkt dat zijn naam iets te zien heeft met 'vliet'...

Men kan altijd proberen om de etymologie van een bepaalde huidige naam te zoeken.
Eventjes googelen betreffende treutenaere en dat levert volgende webstek op:
http://www.genealogie.com/nom-de-famille/TREUTENAERE.html
Zo is het heel goed mogelijk dat de 'v' vervangen werd door 'u' in Leuliette en dat het inderdaad iets te maken heeft met vliet.
Maar eigenlijk moet men eerst via genealogisch onderzoek proberen om zover mogelijk terug te gaan in de tijd en dan zoeken naar de etymologie van de naam zoals die toen was.
In mijn eigen genealogie (en dat is niet 'polder'   ) ben ik momenteel tot ongeveer 1600 geraakt en ik ben reeds meer dan 250 verschillende schrijfwijzen van mijn familienaam tegen gekomen. Het is dus weinig zinvol om teveel energie te verspelen in het zoeken op een huidige schrijfwijze.

Mijn oud-leraar en bekende naamkundige Dr.Wilfried Beele zegt :
Het betreft hier blijkbaar twee zeldzame Frans-Vlaamse namen, die voor mij onbekend waren.

TREUTENAERE : Is van Vlaamse oorsprong, variant van Treutelare  (vgl.metselaar/metsenaar).
                      Het is gewoonweg een bijnaam voor iemand die treutelt : treuzelt, talmen, dralen,...

LEULIETTE : Is van Franse oorsprong, variant van Oeillet, Leuliet en tal van dergelijke namen.
                 Oorspronkelijk diminutief van oeil, dus "klein oog".
                 Bijnaam naar het oog, met vele mogelijke betekenissen, zowel letterlijk als figuurlijk, te veel om hierover uit te weiden.
                 Uiteraard hetzelfde als ons Ooghe, vroeger ook Ogelin, en Duits Augle.

Twee verklaringen in een notedop dus.

Goeie suggestie voor Vergriete. Ik hoop dat ie het leest (kan lezen) :-)
Nooit te laat om het als z'n beleidssymbool te propageren.

De gids van het 'Bezoekerscentrum Slag aan de Peene' te Noordpene noemt Philippe Ducourant.
'Hij is ook een grote kenner en protagonist van de Vlaamse cultuur in Frans-Vlaanderen'.
Wat betekent de naam Ducourant ?

Is de taalomschakeling niet gebeurd na 1789 ?
Vanaf die periode is er een evolutie van schrijfwijzen te zien, en is er ook een verfransing in de naamgeving te constateren. (ook van
plaatsnamen, straten, namen van huizen,...)
Maar toch, in de eerste eeuw na de Franse Revolutie bleef het Nederlands zijn functie als cultuurtaal vervullen: zie de intense literaire 
activiteit in de kringen van de rederijkerskamers in Frans Vlaanderen.

Volgens Fr. Debrabandere :
We zien in de naam ook 'Courant' (Curant, Kurent, Kurant) en dat betekent : Vlug, levendig, kwiek, opgewekt, slim,...

Wat betekent de familienaam DEBAVELAERE ?

Bissezeele schreef:Wat betekent de familienaam DEBAVELAERE ?

Zie: http://www.meertens.knaw.nl/nfb/detail_naam.php?gba_naam=Bavelaar&nfd_naam=Bavelaar&info=documentatie&operator=eq&taal=

cornelis schreef:Is de taalomschakeling niet gebeurd na 1789 ?
Vanaf die periode is er een evolutie van schrijfwijzen te zien, en is er ook een verfransing in de naamgeving te constateren. (ook van
plaatsnamen, straten, namen van huizen,...)
Maar toch, in de eerste eeuw na de Franse Revolutie bleef het Nederlands zijn functie als cultuurtaal vervullen: zie de intense literaire 
activiteit in de kringen van de rederijkerskamers in Frans Vlaanderen.

Volgens Fr. Debrabandere :
We zien in de naam ook 'Courant' (Curant, Kurent, Kurant) en dat betekent : Vlug, levendig, kwiek, opgewekt, slim,...

Uitleg volgens W. Beele :

Aansluitend op de verklaring van W. Beele, toch nog graag deze toevoegingen:
Het Französiches etymologisches Wörterbuch, II-2, p.1199a: vermeldt onder het lemma lat. cornu, voor Picardië en Vlaanderen, het bijzonder gebruik van de vorm coron, met de betekenis hoek uiteinde, dat het Latijnse etymon ook reeds zou hebben gehad.
We treffen het woord met die betekenis hoek aan bij Chrétien de Troyes (toen dichter aan het hof van de Vlaamse Graaf Filips van de Elzas) in zijn Perceval(1180-1190), v. 3346 : as quatre corz (coinz in één handschrift!).
De term heeft recenter in onze gewesten de bijzondere betekenis gekregen van (inwoner van) een arbeiderswijk in een industrieel gebied, zoals hij voor het eerst in 1877 in de Larousse werd opgenomen.
E. Zola heeft in 1885, met de uitgave van zijn Germinal (1885), aan het woord de algemene bekendheid gegeven die recenter, door Pierre Bachelet, met succes werd verwerkt in zijn beklijvend lied: "Aux nord c'étaient les corons".

Op mijn beurt wil ik even reageren op deze interessante bijdragen over de naam Ducourant.

Ik denk dat er in elk taalgebied op zeker ogenblik beroepen en plaatsnamen, enz. gebruikt werden bij de naamvorming. Het kan dus zeer goed zijn dat in het Franse taalgebied de naam ‘Ducourant’ ontstaan is (in de verschillende mogelijke betekenissen) en dat er los daarvan in het Nederlandstalig gebied namen ontstonden zoals 'Verbeke', 'Vanhoeke', ‘Vanden Ende’. Het hoeft niet noodzakelijk om een vertaling te gaan.

Vertalingen zijn er geweest en dat niet alleen na de Franse Omwenteling. In mijn eigen familiegeschiedenis heb ik in Zande (tussen Nieuwpoort en Torhout) in het begin van de 18de eeuw een De Rue als dochter van een Verstraete. (Vermoedelijk was er een Franstalige pastoor…)

Om mogelijks te achterhalen of het in het aangehaalde geval van die persoon die Ducourant heet, om een vertaling gaat zou men er de genealogische gegevens van die persoon moeten kunnen naast leggen.