Even Vlaamse Brusselaar - maar sinds 20 jaar Gentenaar

Hallo,

ik ben een Vlaamse Brusselaar, die echter sedert 1995 in Gent woont. Geschiedenis is een hobby, en de geschiedenis van de Nederlanden is één van de onderwerpen die me bijzonder boeit.

Telkens ik in Frans-Vlaanderen kom heb ik het gevoel dat je nét iets meer van die geschiedenis proeft dan in het Belgische of Zeeuwse Vlaanderen, en er zijn nog zoveel elementen in het landschap bewaard die bij ons verdwenen zijn. En dan is er natuurlijk die heerlijk sappige taal die je bij de (vooral oudere) bevolking nog kunt aantreffen. Ik heb met West-Vlamingen gestudeerd, en ben zelfs met een Brugse getrouwd, en het is heerlijk dat er nog zo'n interessante variante (of eigenlijk meer dan één) bestaat, die nog veel authentieke eigenschappen heeft bewaard.

Beroepsmatig ben ik vaak in Parijs, en ik kan goed opschieten met Fransen. Maar het is een land met een lange centralistische geschiedenis, en dat is natuurlijk niet zo'n goed nieuws voor het behoud van dat laatste greintje cultuur in de regio.

Daarom is het fijn om alle gepassioneerde, verstandige en deskundige mensen aan het werk te zien die, soms op zeer uiteenlopende wijze, werken aan het behoud van die cultuur. En taal is cultuur - laat er daarover geen twijfel bestaan.

Dat er meningsverschillen zijn over de beste aanpak, dat is menselijk. Discussies over regionale taal vs. dialect vs. standaardtaal vind je overal. Belangrijker is dat er een gemeenschappelijke basis is vanuit een bewondering en fascinatie voor de streek en haar bewoners, die onder moeilijke omstandigheden meer dan driehonderd jaar lang een stuk van hun roots konden bewaren.

Ik ben altijd bezig geweest met moderne technologie, en ik ben tevens een vooruitgangsoptimist. Terwijl de invoering van de schoolplicht, ondanks alle voordelen hiervan, een onmiskenbaar instrument is geweest om de regionale taal sterk te verzwakken, tot op het punt dat er een hele generatie deze niet meer actief beheerst, bieden de moderne communicatietechnologieën en de grotere mobiliteit nieuwe mogelijkheden. Of de regionale taal, of het Nederlands zo je wilt, nieuw leven kan worden ingeblazen in Frans-Vlaanderen, durf ik te betwijfelen. Maar in elk geval merk ik wel dat er een stijgende uitwisseling van contacten is. Vroeger kwamen de mensen hun dorp bijna niet uit, waardoor ze steeds minder vaker met andere moedertaalsprekers in contact kwamen.

Nu vervagen afstanden en grenzen weer, en plots worden sommige Frans-Vlaamse moedertaalsprekers tienduizenden keren bekeken op YouTube. Dat is heel bijzonder, en hier en daar worden er nieuwe zaadjes gepland voor hernieuwde interesse, van beide kanten langs de Schreve. En de moedertaalsprekers die nog niet hoogbejaard zijn, en daarvan zijn er nog steeds een hoop, zijn nu slechts op 15-30 autominuten rijden verwijderd van centra waar hun taal wél nog het dagdagelijkse communicatiemedium is. Bovendien kunnen TV- en radiozenders nu ook via Internet bekeken en beluisterd worden, en ook ouderen ontdekken dit alsmaar vaker.

Deze hernieuwde dynamiek, in combinatie met geslaagde initiatieven zoals het Huis van de Slag aan de Peene, bieden een interessante voedingsbodem om de bijna verloren cultuur weer wat levenskracht te geven.

Ik hoop dat het momentum behouden blijft, en zelfs nog zal toenemen, en kijk uit naar interessante uitwisselingen van ideeën hieromtrent.

Erik

Mooi...Welkom op het forum Erik.