Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
+2
daddie
Bissezeele
6 plaatsers
Frans-Vlaanderen in het Nederlands - La Flandre française en Néerlandais :: De geschiedenis van Frans-Vlaanderen :: De geschiedenis van Frans-Vlaanderen
Pagina 1 van 1
Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele zo jun 21, 2009 7:31 pm
Op dbln.org gelezen :
Meer lezen : http://www.dbnl.org/tekst/_jaa003196601_01/_jaa003196601_01_0032.htm
Renaat Despicht
(Ochtezele, 25 maart 1870-Steenvoorde, 6 maart 1960).
"Het is vrij moeilijk de literaire persoonlijkheid van Renaat Despicht vast te omlijnen.
Eerste vereiste: een kritische bibliografie samenstellen. Geen gemakkelijke taak wat hij eigenlijk publiceerde te bepalen.
Hij leed aan een zwakke gezondheid, onderging talrijke inzinkingen die hem tot de vooravond van zijn... negentigste verjaardag brachten. Geboren de 25ste maart 1870, overleed hij de 6de maart 1960. ‘'t Zijn de krakende wagens die langst lopen’, herhaalde hij naar het spreekwoord. Zijn lichamelijke toestand verhinderde hem, bijna zijn gans leven door, vaste ambten te bekleden."
(Ochtezele, 25 maart 1870-Steenvoorde, 6 maart 1960).
"Het is vrij moeilijk de literaire persoonlijkheid van Renaat Despicht vast te omlijnen.
Eerste vereiste: een kritische bibliografie samenstellen. Geen gemakkelijke taak wat hij eigenlijk publiceerde te bepalen.
Hij leed aan een zwakke gezondheid, onderging talrijke inzinkingen die hem tot de vooravond van zijn... negentigste verjaardag brachten. Geboren de 25ste maart 1870, overleed hij de 6de maart 1960. ‘'t Zijn de krakende wagens die langst lopen’, herhaalde hij naar het spreekwoord. Zijn lichamelijke toestand verhinderde hem, bijna zijn gans leven door, vaste ambten te bekleden."
Meer lezen : http://www.dbnl.org/tekst/_jaa003196601_01/_jaa003196601_01_0032.htm
Laatst aangepast door Bissezele op za jun 27, 2009 2:03 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Louis de Backer
Bissezeele ma jun 22, 2009 7:54 pm
Les Flamands de France
Études sur leur langue, leur littérature et leurs monuments
Études sur leur langue, leur littérature et leurs monuments
Auteur : Louis de Backer
Département : Nord (59)
Produit vendu par : Lorisse - Le Livre d'Histoire
Au XIXe siècle et au début du XXe, des historiens, des érudits locaux et des amateurs éclairés se sont livrés, dans les services d’archives et sur le terrain, à des enquêtes longues et opiniâtres. Ce sont des rééditions de ces ouvrages sur l’histoire des villes et des villages que nous vous proposons aujourd'hui.
Prix : 50 €
Description :
Notre Flandre a toujours eu sa langue particulière, le nederduitsch ou le flamand ; elle l'a toujours conservée intacte malgré les déchirements de son territoire, malgré les pouvoirs d'origine diverse qui ont pesé sur ses destinées ». L'identité flamande est au cœur des propos de Louis de Backer. Elle se révèle sous trois angles bien particuliers : sa langue, sa littérature et ses églises, avec un conservatisme à la mesure de son besoin de reconnaissance. « Le peuple parle toujours le flamand dans cette partie de la France ; tout y est encore flamand, ses mœurs, ses usages, ses fêtes ! »
A l'heure de la rédaction de son ouvrage, l'auteur est bien conscient qu'en l'absence d'existence politique d'une Flandre en France, la langue flamande ne pourra que s'appauvrir, chassée vers les frontières de la Belgique. Mais s'il s'interroge sur l'intérêt d'abandonner une langue, aussi bien dans sa pratique que dans son étude, il revendique ardemment la valeur du flamand qui a de grandes affinités avec l'anglais et l'allemand et qui donne la clé des anciens auteurs de ces deux nationalités. En retranscrivant, en traduisant et en commentant les poèmes de tradition orale, Louis de Backer, non seulement, œuvre pour la conservation d'un patrimoine souvent en danger (à l'instar des chansons qui n'ont pas bénéficié d'une attention suffisante et qui disparaissent en même temps que leurs derniers interprètes), mais aussi il élabore une étude historique passionnante des idées et des mœurs des ancêtres flamands.
L'auteur explique aussi comment l'origine germanique des Flamands et de leur langue se retrouve dans leur littérature. A l'opposé du classicisme français, son caractère relève du romantisme des peuples du Nord. Le drame flamand, lui non plus, n'obéit pas aux règles d'unité d'action du théâtre antique et classique. Au contraire, le spectateur verra défiler la vie toute entière d'un homme, à travers des situations compliquées, dans diverses contrées et mettant en scène de nombreux personnages. Louis de Backer a fait de son ouvrage un vibrant hommage à cette région, révélant qu'« à l'extrême nord de la France, les lettres et les arts y ont eu de tous temps des adeptes intelligents et dévoués, et que si leurs noms sont restés ignorés jusqu'à ce jour, c'est parce qu'ils parlaient une langue dédaignée de la France ».
A l'heure de la rédaction de son ouvrage, l'auteur est bien conscient qu'en l'absence d'existence politique d'une Flandre en France, la langue flamande ne pourra que s'appauvrir, chassée vers les frontières de la Belgique. Mais s'il s'interroge sur l'intérêt d'abandonner une langue, aussi bien dans sa pratique que dans son étude, il revendique ardemment la valeur du flamand qui a de grandes affinités avec l'anglais et l'allemand et qui donne la clé des anciens auteurs de ces deux nationalités. En retranscrivant, en traduisant et en commentant les poèmes de tradition orale, Louis de Backer, non seulement, œuvre pour la conservation d'un patrimoine souvent en danger (à l'instar des chansons qui n'ont pas bénéficié d'une attention suffisante et qui disparaissent en même temps que leurs derniers interprètes), mais aussi il élabore une étude historique passionnante des idées et des mœurs des ancêtres flamands.
L'auteur explique aussi comment l'origine germanique des Flamands et de leur langue se retrouve dans leur littérature. A l'opposé du classicisme français, son caractère relève du romantisme des peuples du Nord. Le drame flamand, lui non plus, n'obéit pas aux règles d'unité d'action du théâtre antique et classique. Au contraire, le spectateur verra défiler la vie toute entière d'un homme, à travers des situations compliquées, dans diverses contrées et mettant en scène de nombreux personnages. Louis de Backer a fait de son ouvrage un vibrant hommage à cette région, révélant qu'« à l'extrême nord de la France, les lettres et les arts y ont eu de tous temps des adeptes intelligents et dévoués, et que si leurs noms sont restés ignorés jusqu'à ce jour, c'est parce qu'ils parlaient une langue dédaignée de la France ».
ISBN : 978-2-7586-0218-7 Date d'édition : 1850
Format : 14 X 20 cm broché
Bestellen : http://boutique.geneanet.org/catalog/product_info.php?products_id=104860
Heeft iemand meer informatie over de Frans-Vlaming Louis De Backer ?
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele di jun 23, 2009 8:00 pm
Louis de Backer
Bron : Noordpeene.com en Wikipedia
Né à Saint-Omer le 16 avril 1814, Louis de Backer vit dans le château du couvent à Noordpeene (grande demeure du XIXe siècle peut-être située sur l'emplacement du château de la seigneurie de Peene). Ce "château" tire son nom du couvent des Guillemites détruit à la Révolution qui se trouvait à côté.
Avocat, juge de paix et inspecteur des Monuments Historiques pour le département du Nord, la parution en 1850 de son ouvrage "Les Flamands de France - études sur leur langue, leur littérature et leurs monuments" est une véritable révélation. Il est le premier vice-président du Comité Flamand de France. Louis de Backer meurt à Paris le 4 février 1896. Il est inhumé dans le cimetière de Noordpeene. Son fils, Emile de Backer, est maire de Noordpeene de 1897 à 1910.
Avocat, juge de paix et inspecteur des Monuments Historiques pour le département du Nord, la parution en 1850 de son ouvrage "Les Flamands de France - études sur leur langue, leur littérature et leurs monuments" est une véritable révélation. Il est le premier vice-président du Comité Flamand de France. Louis de Backer meurt à Paris le 4 février 1896. Il est inhumé dans le cimetière de Noordpeene. Son fils, Emile de Backer, est maire de Noordpeene de 1897 à 1910.
Bron : Noordpeene.com en Wikipedia
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele do jun 25, 2009 7:03 pm
Wat bedoelde Louis De Backer (in 1850) ?Louis de Backer schreef:
En l'absence d'existence politique d'une Flandre en France , la langue flamande ne pourra que s'appauvrir, chassée vers les frontières de la Belgique.
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele za jun 27, 2009 6:45 am
Op de webstek van...L'Académie française (!) :
Officier de la Légion d'honneur
Historien, essayiste, philosophe
Biographie
Bron : http://www.academie-francaise.fr/immortels/base/academiciens/fiche.asp?param=579
Kan iemand vertalen ?
Paul HAZARD (Noordpeene 1878 - Paris 1944)
Officier de la Légion d'honneur
Historien, essayiste, philosophe
Biographie
Né à Noordpeene (Nord), le 30 avril 1878.
Ce fils d’instituteur fut reçu en 1900 à l’Ecole Normale Supérieure. Ayant obtenu son agrégation de lettres en 1903, il devint professeur l’année suivante, puis soutint en 1910 sa thèse de doctorat, consacrée à l’influence de la Révolution française sur la littérature italienne entre 1789 et 1815. Nommé professeur à la Sorbonne en 1913, il dut interrompre sa carrière lorsqu’éclata la Première Guerre mondiale, avant de retrouver son poste en 1919 ; en 1925 enfin, il devenait titulaire de la chaire de littératures modernes et comparées au Collège de France.
Grand voyageur, il passa notamment trois ans à Rome et nous a laissa d’importantes études sur la littérature et la pensée européennes. La somme de ses recherches devait aboutir à son ouvrage majeur : "La Crise de la conscience européenne de 1680 à 1715".
Cet historien de renom s’est encore essayé au roman avec "Maman".
Paul Hazard fut élu à l’Académie française le 11 janvier 1940, au troisième tour par 16 voix au fauteuil de Georges Goyau. Après l’année 1939 qui n’avait vu aucun vote, cette élection devait être la seule des années de tourmente de l’Occupation, et Paul Hazard allait mourir le 12 avril 1944 en possession de son habit vert, mais sans avoir pu être reçu.
Ce fils d’instituteur fut reçu en 1900 à l’Ecole Normale Supérieure. Ayant obtenu son agrégation de lettres en 1903, il devint professeur l’année suivante, puis soutint en 1910 sa thèse de doctorat, consacrée à l’influence de la Révolution française sur la littérature italienne entre 1789 et 1815. Nommé professeur à la Sorbonne en 1913, il dut interrompre sa carrière lorsqu’éclata la Première Guerre mondiale, avant de retrouver son poste en 1919 ; en 1925 enfin, il devenait titulaire de la chaire de littératures modernes et comparées au Collège de France.
Grand voyageur, il passa notamment trois ans à Rome et nous a laissa d’importantes études sur la littérature et la pensée européennes. La somme de ses recherches devait aboutir à son ouvrage majeur : "La Crise de la conscience européenne de 1680 à 1715".
Cet historien de renom s’est encore essayé au roman avec "Maman".
Paul Hazard fut élu à l’Académie française le 11 janvier 1940, au troisième tour par 16 voix au fauteuil de Georges Goyau. Après l’année 1939 qui n’avait vu aucun vote, cette élection devait être la seule des années de tourmente de l’Occupation, et Paul Hazard allait mourir le 12 avril 1944 en possession de son habit vert, mais sans avoir pu être reçu.
Bron : http://www.academie-francaise.fr/immortels/base/academiciens/fiche.asp?param=579
Kan iemand vertalen ?
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele za jun 27, 2009 1:39 pm
Een bord op het huis waar Paul Hazard is geboren :
Op Wapedia gelezen :
Son père et son grand-père sont instituteurs à Noordpeene, en Flandre française. Paul fréquente l'école du village et passe son certificat d'études à Arnèke. Il fait des études classiques au lycée d'Armentières qui porte aujourd'hui son nom. Normalien, agrégé de lettres, il devient en 1925 titulaire de la chaire d'histoire des littératures comparées de l'Europe méridionale et de l'Amérique latine au Collège de France. Partisan convaincu de l'enseignement du flamand, il aime sa Flandre natale.
Bron : http://wapedia.mobi/fr/Paul_Hazard
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Camille Looten
Bissezeele za jun 27, 2009 1:48 pm
Camille Looten (Noordpene, 16 oktober 1855 - Rijsel, 27 november 1941) was een Vlaamse priester en promotor van het Vlaamse cultuurgoed in Frans-Vlaanderen.
Looten studeerde 1889 in Parijs af met een proefschrift over Joost van den Vondel. In zijn "Étude sur Vondel" ruimde Looten veel plaats in voor de 16e eeuwse Robert Garnier, die volgens Looten van grote betekenis zou zijn geweest voor (de receptie van) Vondel. Camille Looten was een belangrijk promotor van de Nederlandstalige Vlaamse cultuur in Frankrijk. Hij gaf onder meer werk van Michiel de Swaen opnieuw uit en publiceerde veel volkenkundige en historische artikelen over Frans-Vlaanderen.
De instelling van een leerstoel Nederlandse taal aan de Katholieke Universiteit van Rijsel in 1907 is in grote mate aan de inzet van Looten te danken. Hij was aan die universiteit verbonden als hoogleraar Engels. Vanaf 1900 tot 1941 (!) was hij voorzitter van het "Comité Flamand de France".
Looten studeerde 1889 in Parijs af met een proefschrift over Joost van den Vondel. In zijn "Étude sur Vondel" ruimde Looten veel plaats in voor de 16e eeuwse Robert Garnier, die volgens Looten van grote betekenis zou zijn geweest voor (de receptie van) Vondel. Camille Looten was een belangrijk promotor van de Nederlandstalige Vlaamse cultuur in Frankrijk. Hij gaf onder meer werk van Michiel de Swaen opnieuw uit en publiceerde veel volkenkundige en historische artikelen over Frans-Vlaanderen.
De instelling van een leerstoel Nederlandse taal aan de Katholieke Universiteit van Rijsel in 1907 is in grote mate aan de inzet van Looten te danken. Hij was aan die universiteit verbonden als hoogleraar Engels. Vanaf 1900 tot 1941 (!) was hij voorzitter van het "Comité Flamand de France".
Camille Looten
In het West-Vlaams :
Looten begost zyn studies in Nôordpene in Frans-Vloandern, ging ton noa ’t kleen seminarie van Koameryk (Cambrai) en loater noa de Katholieke Universiteit in Rysel.
In 1880 ist’n paster gewyd in Koameryk.
Je promoveerde in 1889 met een proefschrift over Joost van den Vondel an de Sorbonne in Parys.
Je gaf werk uut van Michiel de Swaen en publiceerde veel volknkundige en istorische artikels over Frans-Vloandern.
Dat de Nederlandsche toale an de Katholieke Universiteit van Rysel koste gevolgd wordn in 1907 was surtout an den inzet van Looten te dankn. Je was oogleroare Ingelsche toale en letterkunde an dien universiteit van 1890-1941.
Vanof 1900 tout 1941 wast ’n voorzitter van ’t Comité Flamand de France. Je makte vele geleerdn en toalkundign in Vloandern en Olland gevoelig vo de positie van ‘t Nederlands in Noord-Frankryk. Vanwege zyn verdienstn ist’n in 1927 ipgenoomn als buutnlands lid in de “Maatschappij der Nederlandse Letterkunde in Leiden” en in 1930 volgde zyn benoeminge als erelid van de “Koninklijke Vlaamse Academie”.
Je was styf gehecht an de Vlamsche toale en j’e vele geleedn ounder de minachtinge vo die toale en de invoeringe van ’t Frans als enige ounderwystoale in Frans-Vloandern. J’et altyd de rechtn van ’t Vlaemsch verdedigd. In 1935 et’n de "légion d’honneur", een importente Fransche ounderscheidinge, gerefuseerd.
In 1880 ist’n paster gewyd in Koameryk.
Je promoveerde in 1889 met een proefschrift over Joost van den Vondel an de Sorbonne in Parys.
Je gaf werk uut van Michiel de Swaen en publiceerde veel volknkundige en istorische artikels over Frans-Vloandern.
Dat de Nederlandsche toale an de Katholieke Universiteit van Rysel koste gevolgd wordn in 1907 was surtout an den inzet van Looten te dankn. Je was oogleroare Ingelsche toale en letterkunde an dien universiteit van 1890-1941.
Vanof 1900 tout 1941 wast ’n voorzitter van ’t Comité Flamand de France. Je makte vele geleerdn en toalkundign in Vloandern en Olland gevoelig vo de positie van ‘t Nederlands in Noord-Frankryk. Vanwege zyn verdienstn ist’n in 1927 ipgenoomn als buutnlands lid in de “Maatschappij der Nederlandse Letterkunde in Leiden” en in 1930 volgde zyn benoeminge als erelid van de “Koninklijke Vlaamse Academie”.
Je was styf gehecht an de Vlamsche toale en j’e vele geleedn ounder de minachtinge vo die toale en de invoeringe van ’t Frans als enige ounderwystoale in Frans-Vloandern. J’et altyd de rechtn van ’t Vlaemsch verdedigd. In 1935 et’n de "légion d’honneur", een importente Fransche ounderscheidinge, gerefuseerd.
Bronnen : Wikipedia NL en Wikipedia West-Vlaams.
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele wo jul 01, 2009 9:23 pm
Hoe is het mogelijk dat sommige van de belangrijkste Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen (Louis De Backer, Paul Hazard, Camille Looten, Renaat Despicht) afkomstig uit de streek van Noordpene zijn (een dorpje van 700 inwoners tussen Kassel en Sint-Omaars) ?
...en ze werden allemaal hartstochtelijke aanhangers van de Franse-Vlaamse cultuur !!
...en vandaag nog steeds is er geen gemeente actiever om de Franse-Vlaamse cultuur te promoten.
Verbluffend.
Zelfde vraag voor de schilder Mathieu Elias of de bekende huis aan huis verkoper Tisje Tasje...
Heeft de geschiedenis* van die pleek een invloed gehad op het lot van de beste van zijn kinderen ?
* De Slag aan de Peene van 1677 natuurlijk. Na deze slag werd 1/3 van de Westhoek** door Frankrijk geannexeerd...
** Kasselrijen Kassel en Belle
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele za nov 14, 2009 8:20 pm
Op de webstek van het KFV :
(...)
Karel D’huyvetters
Meer lezen (pagina 66) : http://209.85.229.132/search?q=cache:uu1G3FfwZRUJ:www.kfv-fransvlaanderen.org/data/KFVbinnp_sept09.pdf
Het oeuvre van de Frans-Vlaming Paul Hazard. Een leesverhaal.
(...)
Paul Hazard, neef van Emmanuel en Camille Looten, werd 200 jaar later (na de slag aan de Peene), op 30 augustus 1878 geboren in het Frans-Vlaamse Noordpene ,dicht bij de grens met West-Vlaanderen. Zijn grootvader en zijn vader waren onderwijzer in het dorp, waar ook Paul op school ging; zijn certificat behaalde hij in Arneke. Daarna volgt hij de klassieke humaniora in het Lyceum van Armentiers (Armentières) dat nu trots zijn naam draagt. In 1900 begint hij zijn studies aan de École Normale Supérieure in Parijs en haalt er zijn agrégation de lettres in 1903. In 1910 behaalt hij zijn doctoraat aan de Sorbonne (...) vanaf 1919 gaf hij ook les aan de Sorbonne. In 1925 bezet hij de leerstoel van vergelijkende literatuurwetenschap aan het beroemde Collège de France in Parijs.
Van 1932 tot 1940 geeft hij om het jaar ook les in New York, aan de Columbia University. In de jaren ’20 en ’30 doceerde hij trouwens aan verschillende Amerikaanse instellingen. In tegenstelling met zoveel anderen, die het Nazisme ontvluchtten en naar Amerika vertrokken, besliste Paul Hazard om in januari 1941, toen zijn opdracht inde Columbia University afliep, vrijwillig terug te keren naar bezet Frankrijk. Hij gaf er les in Lyon en Parijs en wijdde zich aan zijn onderzoek. In 1941 werd hij voorgedragen om rector te worden van de Parijse Universiteit, maar hij werd door de bezetter afgewezen. Hij stierf in Parijs op 13 april 1944, zwaar getekend door de beproevingen van de bezetting.
Paul Hazard was altijd een fervent voorstander van het onderwijs van het Vlaams in Frans-Vlaanderen en hield heel veel van zijn geboorte streek. Hij was de laatste verkozene in de Académie Française net voor het uitbrekenvan de oorlog, in 1940 de enige tijdens de hele oorlogsperiode, maar hij werd wegens de bezetting nooit ‘opgenomen’, zoals dat heet. Toch vermeldt de Académie trots zijn naam op haar officiële website. (...)
Van 1932 tot 1940 geeft hij om het jaar ook les in New York, aan de Columbia University. In de jaren ’20 en ’30 doceerde hij trouwens aan verschillende Amerikaanse instellingen. In tegenstelling met zoveel anderen, die het Nazisme ontvluchtten en naar Amerika vertrokken, besliste Paul Hazard om in januari 1941, toen zijn opdracht inde Columbia University afliep, vrijwillig terug te keren naar bezet Frankrijk. Hij gaf er les in Lyon en Parijs en wijdde zich aan zijn onderzoek. In 1941 werd hij voorgedragen om rector te worden van de Parijse Universiteit, maar hij werd door de bezetter afgewezen. Hij stierf in Parijs op 13 april 1944, zwaar getekend door de beproevingen van de bezetting.
Paul Hazard was altijd een fervent voorstander van het onderwijs van het Vlaams in Frans-Vlaanderen en hield heel veel van zijn geboorte streek. Hij was de laatste verkozene in de Académie Française net voor het uitbrekenvan de oorlog, in 1940 de enige tijdens de hele oorlogsperiode, maar hij werd wegens de bezetting nooit ‘opgenomen’, zoals dat heet. Toch vermeldt de Académie trots zijn naam op haar officiële website. (...)
Karel D’huyvetters
Meer lezen (pagina 66) : http://209.85.229.132/search?q=cache:uu1G3FfwZRUJ:www.kfv-fransvlaanderen.org/data/KFVbinnp_sept09.pdf
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele di jun 08, 2010 8:01 pm
Wie heeft in dit huis gewoond (inderdaad een ruïne vandaag...) ?
een aanwijzing : het huis bevindt zich in Broekbourg (Bourbourg)...
een aanwijzing : het huis bevindt zich in Broekbourg (Bourbourg)...
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
frans-vlaamse schrijvers en intellectuelen.
daddie wo jun 09, 2010 6:54 am
Misscien De Coussemaeker ?
daddie- Aantal berichten : 116
Registration date : 03-05-09
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele wo jun 09, 2010 10:15 am
Inderdaad; de stichter van :
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Naar aanleiding van Maria Hemelvaart (15 augustus)
leuven vr aug 13, 2010 12:05 am
Pierre Jacques Marant versus G. J. Vanden Baviere
of Leuven tegen Douai
Eén van de laatste zonen uit Frans-Vlaanderen die in Leuven studeerde werd er niet begrepen.
Hij volgde het gebruikelijke parcours van de “Westhoekers”. Hij deed zijn artes in de “Lelie” en was daarna verbonden als lector aan het Driutius college.
Pierre Jacques Marant (1743-1812) werd geboren in Bavinchove (Frans-Vlaanderen) in de buurt van Kassel. In het concours van de pedagogiën was hij de tweede van de eerste linie (1765) en deed aldus zijn pedagogie de Lelie alle eer aan. De jonge magister werd lector theologie aan het Driutius college en in 1770 pastoor in Wijtschate (diocees van Ieper). Datzelfde jaar, op 30 april, werd hij licentiaat theologie. Hij werd benoemd tot president van het Viglius college in februari 1775 en werd doctor in de theologie op 22 oktober 1776. Hierna verwierf hij een leerstoel theologie en werd alzo kanunnik van de Sint-Pieterskerk in Leuven, uiteraard met de hieraan verbonden prebendes (29 oktober 1776).
De steile opgang ging door, want in augustus 1780 werd hij tot rector gekozen van zijn Alma mater en wel voor twee opeenvolgende semesters. Die opgang stopte niet want kort daarop werd hij kanunnik van de O.-L.-Vrouw kathedraal van Brugge. In oktober 1786 kreeg hij een leerstoel in het Groot-seminarie en was hij ondertussen ook deken van de theologische faculteit. In 1788 werd hij president benoemd van het Atrecht college (Naamsestraat Leuven, boom van 't groot verdriet).
Zoals blijkt uit het voorgaande was hij een man met talent, met een curriculum om u tegen te zeggen! Maar vooral was hij een progressieve, standvastige theoloog waar ik mijn petje voor af doe.
Hij was de auteur van verschillende controversiële theologische werken. Zo publiceerde hij het fel gecontesteerde,
“P. J. Marant, in univ. Lov. S. T. D. R. & hist. eccl. prof. regii, discussio historica. An de fide sit aut saltem ita certum, et de ecclesiœ mente, beatam Virginem matrem et corpore in cœlum adsumptam esse, ut hœreticum sit, aut saltem temerarium de eo coram historiœ ecclesiasticœ studiosis modeste inquirere? seu
Vindiciœ assertorum in prælectionibus suis. Lovanii, Typis Academicis MDCCLXXXVI “
(4 februari 1786)
Wat was er mis met dit boek?
Marant stelde “dat de hemelvaart van de heilige maagd Maria met ziel en lichaam geen artikel van het geloof is”.
Zijn stellingen riepen heel wat tegenreacties op. Zo verscheen het jaar daarop van theoloog Vanden Baviere:
“Reflexiones in librum cui titulas: P. J. Marant, Discussio historica ec. Auctore G. J. Vanden Beviere, S.T.L. Past. in Terdeghem, Diœc. Iprensis. Brugis.” (1787),
boek, waarin de hemelvaart van de H. Maagd Maria bewezen wordt!
G. J. Vanden Baviere werd geboren te Hondschote. Hij was licentiaat godsgeleerdheid aan de universiteit van Douai en pastoor van Terdeghem (Frans-Vlaanderen) dat behoorde tot het bisdom Ieper. Hij werd gekend doordat hij de geschriften van Marant, zijn streekgenoot en concurrent in Dowaai, weerlegde met het geciteerde boek.
Marants stellingname en de controverse er rond werd de aartsbisschop van Mechelen te gortig. Het bisdom verwierp dan ook publiekelijk de stellingen van Marrant, wat uitdraaide op een officiële veroordeling op 26 juni 1789.
Nu was de bal aan het rollen want ook van uit de academische overheid kwam er een reactie.
Op 12 juli 1790 veroordeelde de universiteit Marant bij verstek en onthief hem uit al zijn academische functies...
Ook het kapittel van Brugge weigerde nog langer zijn prebendes uit te betalen.
(Zeven jaar later op 25 oktober werd de universiteit van Leuven zelf ontheven uit al haar functies, ze werd afgeschaft door het Franse bewind ...)
In 1950 werd de ten hemelopneming van Maria door paus Pius XII tot een geloofspunt, een dogma, verklaard.
Het was van 1870 geleden dat er nog een geloofspunt werd gedogmatiseerd. Toen werd de onfeilbaarheid van de Paus als geloofspunt opgelegd.
Ondertussen is Maria Hemelvaart (15 augustus) een betaalde feestdag in België. In Nederland niet!
We hebben er dus een betaalde feestdag aan overgehouden ondanks Marant.
Maar omdat ik zelf niet erg geloof in die "assumptie" van Maria stel ik voor die betaalde feestdag een paar weken naar voor te schuiven, naar 11 juli bijvoorbeeld. Het patronaat zal het met deze vestzak-broek-operatie wel eens zijn. De nieuwe feestdag kost hen niets...
Marant zal tevreden zijn en de Vlamingen ook.
Leuven
bronnen verkrijgbaar via privé mail
of Leuven tegen Douai
Eén van de laatste zonen uit Frans-Vlaanderen die in Leuven studeerde werd er niet begrepen.
Hij volgde het gebruikelijke parcours van de “Westhoekers”. Hij deed zijn artes in de “Lelie” en was daarna verbonden als lector aan het Driutius college.
Pierre Jacques Marant (1743-1812) werd geboren in Bavinchove (Frans-Vlaanderen) in de buurt van Kassel. In het concours van de pedagogiën was hij de tweede van de eerste linie (1765) en deed aldus zijn pedagogie de Lelie alle eer aan. De jonge magister werd lector theologie aan het Driutius college en in 1770 pastoor in Wijtschate (diocees van Ieper). Datzelfde jaar, op 30 april, werd hij licentiaat theologie. Hij werd benoemd tot president van het Viglius college in februari 1775 en werd doctor in de theologie op 22 oktober 1776. Hierna verwierf hij een leerstoel theologie en werd alzo kanunnik van de Sint-Pieterskerk in Leuven, uiteraard met de hieraan verbonden prebendes (29 oktober 1776).
De steile opgang ging door, want in augustus 1780 werd hij tot rector gekozen van zijn Alma mater en wel voor twee opeenvolgende semesters. Die opgang stopte niet want kort daarop werd hij kanunnik van de O.-L.-Vrouw kathedraal van Brugge. In oktober 1786 kreeg hij een leerstoel in het Groot-seminarie en was hij ondertussen ook deken van de theologische faculteit. In 1788 werd hij president benoemd van het Atrecht college (Naamsestraat Leuven, boom van 't groot verdriet).
Zoals blijkt uit het voorgaande was hij een man met talent, met een curriculum om u tegen te zeggen! Maar vooral was hij een progressieve, standvastige theoloog waar ik mijn petje voor af doe.
Hij was de auteur van verschillende controversiële theologische werken. Zo publiceerde hij het fel gecontesteerde,
“P. J. Marant, in univ. Lov. S. T. D. R. & hist. eccl. prof. regii, discussio historica. An de fide sit aut saltem ita certum, et de ecclesiœ mente, beatam Virginem matrem et corpore in cœlum adsumptam esse, ut hœreticum sit, aut saltem temerarium de eo coram historiœ ecclesiasticœ studiosis modeste inquirere? seu
Vindiciœ assertorum in prælectionibus suis. Lovanii, Typis Academicis MDCCLXXXVI “
(4 februari 1786)
Wat was er mis met dit boek?
Marant stelde “dat de hemelvaart van de heilige maagd Maria met ziel en lichaam geen artikel van het geloof is”.
Zijn stellingen riepen heel wat tegenreacties op. Zo verscheen het jaar daarop van theoloog Vanden Baviere:
“Reflexiones in librum cui titulas: P. J. Marant, Discussio historica ec. Auctore G. J. Vanden Beviere, S.T.L. Past. in Terdeghem, Diœc. Iprensis. Brugis.” (1787),
boek, waarin de hemelvaart van de H. Maagd Maria bewezen wordt!
G. J. Vanden Baviere werd geboren te Hondschote. Hij was licentiaat godsgeleerdheid aan de universiteit van Douai en pastoor van Terdeghem (Frans-Vlaanderen) dat behoorde tot het bisdom Ieper. Hij werd gekend doordat hij de geschriften van Marant, zijn streekgenoot en concurrent in Dowaai, weerlegde met het geciteerde boek.
Marants stellingname en de controverse er rond werd de aartsbisschop van Mechelen te gortig. Het bisdom verwierp dan ook publiekelijk de stellingen van Marrant, wat uitdraaide op een officiële veroordeling op 26 juni 1789.
Nu was de bal aan het rollen want ook van uit de academische overheid kwam er een reactie.
Op 12 juli 1790 veroordeelde de universiteit Marant bij verstek en onthief hem uit al zijn academische functies...
Ook het kapittel van Brugge weigerde nog langer zijn prebendes uit te betalen.
(Zeven jaar later op 25 oktober werd de universiteit van Leuven zelf ontheven uit al haar functies, ze werd afgeschaft door het Franse bewind ...)
In 1950 werd de ten hemelopneming van Maria door paus Pius XII tot een geloofspunt, een dogma, verklaard.
Het was van 1870 geleden dat er nog een geloofspunt werd gedogmatiseerd. Toen werd de onfeilbaarheid van de Paus als geloofspunt opgelegd.
Ondertussen is Maria Hemelvaart (15 augustus) een betaalde feestdag in België. In Nederland niet!
We hebben er dus een betaalde feestdag aan overgehouden ondanks Marant.
Maar omdat ik zelf niet erg geloof in die "assumptie" van Maria stel ik voor die betaalde feestdag een paar weken naar voor te schuiven, naar 11 juli bijvoorbeeld. Het patronaat zal het met deze vestzak-broek-operatie wel eens zijn. De nieuwe feestdag kost hen niets...
Marant zal tevreden zijn en de Vlamingen ook.
Leuven
bronnen verkrijgbaar via privé mail
Laatst aangepast door leuven op vr okt 29, 2010 4:12 pm; in totaal 1 keer bewerkt
leuven- Aantal berichten : 210
Leeftijd : 85
Woonplaats : LEUVEN
Registration date : 28-04-09
Un « duc de Bourgogne » s'en est allé
Bissezeele di sep 21, 2010 8:37 pm
Denis Clauzel is overleden
Denis Clauzel was de voornaamste historicus en deskundig van de middeleeuwse geschiedenis van Vlaanderen, Artesië en Henegouwen (met Alain Lottin natuurlijk). Hij was leraar in de universiteiten van Rijsel en Atrecht. Clauzel schreef nog het vorige jaar in het 34ste jaarboek "de Franse Nederlanden"*. Hij is overleden deze zomer.
* de basisscholen in de middeleeuwen.http://www.lavoixdunord.fr/Locales/Arras/actualite/Secteur_Arras/2010/07/14/article_un-duc-de-bourgogne-s-en-est-alle.shtml
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
leuven do okt 28, 2010 1:40 pm
François Damman kanunnik van de collegiale Sint-Pieterskerk van Cassel gelinkt aan Leuven
Collegiale Sint-Pieterskerk van Cassel - foto Leuven
François Damman (1708(9)-1790) kanunnik van de collegiale Sint-Pieterskerk van Cassel had de gewoonte om aan zijn liturgische kalender dagelijks aantekeningen toe te voegen. Die stonden los van de kerkelijke diensten die erin genoteerd stonden.
Buiten de intenties voor de missen en de gelden die hij ervoor kreeg noteerde hij ijverig zijn bemerkingen over dingen die om hem heen gebeurden. Deze notities die hij nummerde en tussen de liturgische bladzijden schoof groeiden uit tot een indrukwekkend dagboek. Het dagelijks leven in Cassel werd er in beschreven maar ook andere belangrijke gebeurtenissen met betrekking tot de streek en verder.
De oorspronkelijke kleinschalige aantekeningen rond het kerkelijk leven groeiden in de periode tussen 1752 en 1772 uit tot waardevolle getuigenissen van een bevoorrecht waarnemer.
Hij ontpopte zich tot een rasechte verteller. Na 1772 verminderden echter zijn waarnemingen om op datum 1776 met een blanco blad te stoppen. Waarschijnlijk werd hij ziek. In 1790 sterft hij.
Wat maken zijn geschriften zo boeiend, los van de lokale geschiedenis ?
Een kleine eeuw na de inlijving bij Frankrijk schrijft de intellectueel Damman in zijn streektaal, het Vlaams.
( Cassel kwam na 1677 in Franse handen ). Slechts af en toe schakelt hij over naar het Latijn.
Uit zijn teksten blijkt een stevige band met de Leuvense Universiteit en met het Driutius college.
We merken ook dat heel wat jongelingen uit de streek nog altijd in Leuven bleven studeren ondanks de nabije universiteit van Dowaai (Douai).
Uit zijn geschriften kunnen we opmaken dat hij tussen 1725 en 1726 in Sint-Omaars was. Waarschijnlijk om er Latijn te studeren. Uit andere indicaties blijkt dat hij daarna in Leuven als beursstudent in het Driutius college verbleef en theologie studeerde. Door zijn verwantschap met de stichter van het college, Michel Drieux (Driutius) uit Volckerinckhove voldeed hij immers aan de voorwaarden tot het verkrijgen van een beurs. Bovendien was een direct familielid Pierre Damman eerder president van dit college (1662-1672).
Verder kunnen we uit zijn aantekeningen afleiden dat hij rond september 1732 tot priester werd gewijd waarna hij in het diocees van Ieper, meer bepaald in Cassel, terecht kwam en er tot kanunnik werd benoemd.
François Damman was niet de enige kanunnik in Cassel. Louis-Ferdinand Lenglé net zoals Damman afkomstig uit Cassel. werd er waarschijnlijk uit hoofde van een prebende eveneens tot kanunnik aangesteld wellicht rond dezelfde tijd.
A. Bonvarlet, die in de “Annales du Comité de Flamand de France” Damman’s dagboek bespreekt gaat hier niet op in. Nochthans moet François Damman Louis-Ferdinand Lenglé goed gekend hebben.
Lenglé deed zijn voorbereidende studies in het Anchin college van Dowaai en ging daarna naar Leuven. Hij verbleef er eveneens in het Driutiuscollege want hij kon ook zijn verwantschap met de Drieux’s aantonen. Hij werd licentiaat in de theologie op 9 maart 1737. In 1740 keert hij terug naar Leuven en werd er de negende president van het Driutius college. Drie jaar later behaalt hij zijn doctoraatstitel theologie. Als president was hij een genereus man want hij stichtte een fundatie waarvan de opbrengst rond 1880 op 102 fr geschat werd.
Het curriculum van beide heren verloopt opvallend gelijk. Ze verkiezen alle twee Leuven boven Dowaai (Douai). Ook al hebben ze hun voorbereidende studies in Dowaai of in Sint-Omaars gedaan. De mogelijkheid om in Leuven een studiebeurs te krijgen zal hen wellicht beïnvloed hebben maar ook de reputaties van “les Flamands de France” die hen aan de hogeschool voorafgingen zal een rol gespeeld hebben.
Uit de mémoires van François Damman blijkt dat gezien zijn verwantschap met de Drieux’s hij een warme genegenheid voelde voor de jonge studenten die in het Driutius college verbleven. Ook de détails die hij noteert over de manier waarop de beurzen worden toegekend of zijn opmerkingen met betrekking tot de organisatie van examens tonen zijn bekommernis. In 1756 schrijft hij dat Balinghem, een jong Casselaar er de brui aan geeft tot groot verdriet van zijn ouders.
Kannunik François Damman had blijkbaar ook kommensaelen (kotstudenten) want zijn kotstudent Hendrik Van Heems krijgt van de pastoor van Volckerinckhove op 31 december 1769 een kleine beurs voor het Driutius college. De jonge man moet zich op 10 januari in Leuven gaan voorstellen. Damman blijft de zaken goed volgen. Als Hendrik zijn vakantie in Cassel komt doorbrengen blijft hij zijn komen en gaan ijverig noteren ook wanneer hij de pastoor van Volckerinckhove, die hem zijn beurs toekende, een bezoek brengt.
Verder is hij ontzettend fier wanneer Frans Deschodt op 29 juni 1772 de tweede wordt van de eerste Linie in de Artes. Hij zal hem later steunen met zijn thesis in de licenties.
Zijn binding met Leuven blijkt ook uit een notitie van 30 en 31 augustus 1774. Hierin schrijft hij dat hij herstellingen liet uitvoeren in zijn kelder maar ook dat hij een som geld overhandigde aan de heer Campaigne. Het geld diende om vijf missen op te dragen in “de kapel van de Vlamingen” ter intentie van zijn welzijn en dat van zijn familie.
Weinig Leuvenaars zullen je de weg naar “de kapel van de Vlamingen” kunnen wijzen. Wel naar De kapel van Onze-Lieve-Vrouw ter Koorts- of de Vleminckxkapel waar vandaag het KADOK (Katholiek Documentatiecentrum) gevestigd is.
Maar Damman had het niet mis met zijn “Kapel van de Vlamingen”! Joannes Heems* van Armentiers, president van de studentenpedagogie De Lelie, liet in een straat die sinds de 13de eeuw het woongebied van West- en Oostvlaamse textielarbeiders was een kapelletje plaatsen met een O.L.Vrouwbeeld. Deze “kapel van de Vlamingen” in de Vlamingenstraat of Vleminckstraat werd algauw een Maria-bedevaartsoord. Hierdoor is de associatie met de vlamingen jammer genoeg verloren gegaan.
Op 17 december 1765 komt er slecht nieuws uit Leuven want Kannunik François Damman meldt zonder commentaar het overlijden Van M. Lenglé président van het Driutius college.
Leuven
*Jan Heems of Joannes Armentheriensis, kwam uit Armentiers dat op ± 40 km van Hondschoote ligt wat zijn belangstelling voor de Vlaamse buurt in Leuven misschien verklaart. Hij was priester, studeerde medicijnen en werd in 1529, 1532, 1535 en 1550 rector van de universiteit.
Dit gebeurde bijna afwisselend met Michel Drieux of Michael Driutius die in de jaren 1531, 1534 en 1538 tot dit ambt werd gekozen.
Heems was ook president van de pedagogie De Lelie waarvan de stichter Carolus Viruli of Karel Manneken (1413-1493) uit Cassel kwam.
Vleminckxkapel te Leuven - foto Leuven
Wanneer Kannunik François Damman, in 1774 de opdracht geeft om een vijftal missen op te dragen in de Vleminckxkapel te Leuven was het oorspronkelijke kapelletje reeds lang verdwenen. Het moest in 1602 plaats ruimen voor een grotere kapel. Een halve eeuw later voldeed deze ook niet meer en kwam er de huidige kapel (1705). Het werd een typische bedevaartkerk uit de tijd van de Contrareformatie. Haar centrale opbouw doet denken aan een verkleinde versie van de basiliek van Scherpenheuvel. Het is in deze kapel dat François Damman zijn missen liet lezen.
Vleminckxkapel te Leuven - foto Leuven
Collegiale Sint-Pieterskerk van Cassel - foto Leuven
François Damman (1708(9)-1790) kanunnik van de collegiale Sint-Pieterskerk van Cassel had de gewoonte om aan zijn liturgische kalender dagelijks aantekeningen toe te voegen. Die stonden los van de kerkelijke diensten die erin genoteerd stonden.
Buiten de intenties voor de missen en de gelden die hij ervoor kreeg noteerde hij ijverig zijn bemerkingen over dingen die om hem heen gebeurden. Deze notities die hij nummerde en tussen de liturgische bladzijden schoof groeiden uit tot een indrukwekkend dagboek. Het dagelijks leven in Cassel werd er in beschreven maar ook andere belangrijke gebeurtenissen met betrekking tot de streek en verder.
De oorspronkelijke kleinschalige aantekeningen rond het kerkelijk leven groeiden in de periode tussen 1752 en 1772 uit tot waardevolle getuigenissen van een bevoorrecht waarnemer.
Hij ontpopte zich tot een rasechte verteller. Na 1772 verminderden echter zijn waarnemingen om op datum 1776 met een blanco blad te stoppen. Waarschijnlijk werd hij ziek. In 1790 sterft hij.
Wat maken zijn geschriften zo boeiend, los van de lokale geschiedenis ?
Een kleine eeuw na de inlijving bij Frankrijk schrijft de intellectueel Damman in zijn streektaal, het Vlaams.
( Cassel kwam na 1677 in Franse handen ). Slechts af en toe schakelt hij over naar het Latijn.
Uit zijn teksten blijkt een stevige band met de Leuvense Universiteit en met het Driutius college.
We merken ook dat heel wat jongelingen uit de streek nog altijd in Leuven bleven studeren ondanks de nabije universiteit van Dowaai (Douai).
Uit zijn geschriften kunnen we opmaken dat hij tussen 1725 en 1726 in Sint-Omaars was. Waarschijnlijk om er Latijn te studeren. Uit andere indicaties blijkt dat hij daarna in Leuven als beursstudent in het Driutius college verbleef en theologie studeerde. Door zijn verwantschap met de stichter van het college, Michel Drieux (Driutius) uit Volckerinckhove voldeed hij immers aan de voorwaarden tot het verkrijgen van een beurs. Bovendien was een direct familielid Pierre Damman eerder president van dit college (1662-1672).
Verder kunnen we uit zijn aantekeningen afleiden dat hij rond september 1732 tot priester werd gewijd waarna hij in het diocees van Ieper, meer bepaald in Cassel, terecht kwam en er tot kanunnik werd benoemd.
François Damman was niet de enige kanunnik in Cassel. Louis-Ferdinand Lenglé net zoals Damman afkomstig uit Cassel. werd er waarschijnlijk uit hoofde van een prebende eveneens tot kanunnik aangesteld wellicht rond dezelfde tijd.
A. Bonvarlet, die in de “Annales du Comité de Flamand de France” Damman’s dagboek bespreekt gaat hier niet op in. Nochthans moet François Damman Louis-Ferdinand Lenglé goed gekend hebben.
Lenglé deed zijn voorbereidende studies in het Anchin college van Dowaai en ging daarna naar Leuven. Hij verbleef er eveneens in het Driutiuscollege want hij kon ook zijn verwantschap met de Drieux’s aantonen. Hij werd licentiaat in de theologie op 9 maart 1737. In 1740 keert hij terug naar Leuven en werd er de negende president van het Driutius college. Drie jaar later behaalt hij zijn doctoraatstitel theologie. Als president was hij een genereus man want hij stichtte een fundatie waarvan de opbrengst rond 1880 op 102 fr geschat werd.
Het curriculum van beide heren verloopt opvallend gelijk. Ze verkiezen alle twee Leuven boven Dowaai (Douai). Ook al hebben ze hun voorbereidende studies in Dowaai of in Sint-Omaars gedaan. De mogelijkheid om in Leuven een studiebeurs te krijgen zal hen wellicht beïnvloed hebben maar ook de reputaties van “les Flamands de France” die hen aan de hogeschool voorafgingen zal een rol gespeeld hebben.
Uit de mémoires van François Damman blijkt dat gezien zijn verwantschap met de Drieux’s hij een warme genegenheid voelde voor de jonge studenten die in het Driutius college verbleven. Ook de détails die hij noteert over de manier waarop de beurzen worden toegekend of zijn opmerkingen met betrekking tot de organisatie van examens tonen zijn bekommernis. In 1756 schrijft hij dat Balinghem, een jong Casselaar er de brui aan geeft tot groot verdriet van zijn ouders.
Kannunik François Damman had blijkbaar ook kommensaelen (kotstudenten) want zijn kotstudent Hendrik Van Heems krijgt van de pastoor van Volckerinckhove op 31 december 1769 een kleine beurs voor het Driutius college. De jonge man moet zich op 10 januari in Leuven gaan voorstellen. Damman blijft de zaken goed volgen. Als Hendrik zijn vakantie in Cassel komt doorbrengen blijft hij zijn komen en gaan ijverig noteren ook wanneer hij de pastoor van Volckerinckhove, die hem zijn beurs toekende, een bezoek brengt.
Verder is hij ontzettend fier wanneer Frans Deschodt op 29 juni 1772 de tweede wordt van de eerste Linie in de Artes. Hij zal hem later steunen met zijn thesis in de licenties.
Zijn binding met Leuven blijkt ook uit een notitie van 30 en 31 augustus 1774. Hierin schrijft hij dat hij herstellingen liet uitvoeren in zijn kelder maar ook dat hij een som geld overhandigde aan de heer Campaigne. Het geld diende om vijf missen op te dragen in “de kapel van de Vlamingen” ter intentie van zijn welzijn en dat van zijn familie.
Weinig Leuvenaars zullen je de weg naar “de kapel van de Vlamingen” kunnen wijzen. Wel naar De kapel van Onze-Lieve-Vrouw ter Koorts- of de Vleminckxkapel waar vandaag het KADOK (Katholiek Documentatiecentrum) gevestigd is.
Maar Damman had het niet mis met zijn “Kapel van de Vlamingen”! Joannes Heems* van Armentiers, president van de studentenpedagogie De Lelie, liet in een straat die sinds de 13de eeuw het woongebied van West- en Oostvlaamse textielarbeiders was een kapelletje plaatsen met een O.L.Vrouwbeeld. Deze “kapel van de Vlamingen” in de Vlamingenstraat of Vleminckstraat werd algauw een Maria-bedevaartsoord. Hierdoor is de associatie met de vlamingen jammer genoeg verloren gegaan.
Op 17 december 1765 komt er slecht nieuws uit Leuven want Kannunik François Damman meldt zonder commentaar het overlijden Van M. Lenglé président van het Driutius college.
Leuven
*Jan Heems of Joannes Armentheriensis, kwam uit Armentiers dat op ± 40 km van Hondschoote ligt wat zijn belangstelling voor de Vlaamse buurt in Leuven misschien verklaart. Hij was priester, studeerde medicijnen en werd in 1529, 1532, 1535 en 1550 rector van de universiteit.
Dit gebeurde bijna afwisselend met Michel Drieux of Michael Driutius die in de jaren 1531, 1534 en 1538 tot dit ambt werd gekozen.
Heems was ook president van de pedagogie De Lelie waarvan de stichter Carolus Viruli of Karel Manneken (1413-1493) uit Cassel kwam.
Vleminckxkapel te Leuven - foto Leuven
Wanneer Kannunik François Damman, in 1774 de opdracht geeft om een vijftal missen op te dragen in de Vleminckxkapel te Leuven was het oorspronkelijke kapelletje reeds lang verdwenen. Het moest in 1602 plaats ruimen voor een grotere kapel. Een halve eeuw later voldeed deze ook niet meer en kwam er de huidige kapel (1705). Het werd een typische bedevaartkerk uit de tijd van de Contrareformatie. Haar centrale opbouw doet denken aan een verkleinde versie van de basiliek van Scherpenheuvel. Het is in deze kapel dat François Damman zijn missen liet lezen.
Vleminckxkapel te Leuven - foto Leuven
leuven- Aantal berichten : 210
Leeftijd : 85
Woonplaats : LEUVEN
Registration date : 28-04-09
Biografische aantekeningen
Eversam do okt 28, 2010 6:53 pm
Romain Van de Meule - deknaam voor Romain Dumoulin - was eveneens een begenadigd Vlaams schrijver. Romain werd geboren te Spijker op 9 juli 1870 en overleed te Brussel op 18 februari 1941. Hij werd als Broeder der Christelijke Scholen over de grens gezet onder invloed van de Franse Lekenwet en vond een toevlucht in België. Hij was de zoon van een molenaar van het Kievitsveld en publiceerde naar aanleiding van dit gegeven zijn "Praatjes uit 't Kievitveld. 
Eversam- Aantal berichten : 233
Leeftijd : 74
Woonplaats : B - 8630 Veurne
Registration date : 28-02-09 -
Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Polder ma nov 29, 2010 12:38 pm
Over Charles Edmond Henri de Coussemaker, gekend als Edmond de Coussemaker, geboren op 19 april 1805 in Belle en gestorven op 10 januari 1876 in Rijsel, kan men informatie vinden op de Nederlandstalige Wikipedia, maar de Engelstalige Wikipedia en de Franstalige Wikipedia is veel vollediger.
Wij vermelden hier enkel dat hij een verdediger was van de Nederlandse cultuur in Frankrijk en dat hij de oprichter was van het Comité Flamand de France. Hij was musicoloog, etnoloog en jurist.
Hieronder geven we een overzicht van zijn werk dat in digitale vorm beschikbaar is op het internet. Van zijn musicale werken geven we enkel deze die rechtstreeks betrekking hebben op de Vlaamse cultuur in Frans-Vlaanderen.
- de Coussemaker, E., Notice sur la bibliothèque communale de Bourbourg. Lille, Danel, 1853
- de Coussemaker, E., Chants populaires des Flamands de France recueillis et publiés avec les mélodies originales, une traduction française et des notes. Gand, Gyselynck, 1856
---> De meeste van deze volksliederen kan men in MIDI beluisteren via volgende webstek: Chants populaires des Flamands de France. Er bestaat ook een CD van: De liedboeken, deel 2 - Edmond de Coussemaker
- de Coussemaker, E., Délimitation du flamand et du français dans le nord de la France. Dunkerque, Kiem, 1857
- de Coussemaker, E., Statistique archéologique du département du Nord : arrondissement de Dunkerque. Lille, Danel, 1862.
- de Coussemaker, E., Un combat judiciaire à Cassel en 1396. 1866
Wij vermelden hier enkel dat hij een verdediger was van de Nederlandse cultuur in Frankrijk en dat hij de oprichter was van het Comité Flamand de France. Hij was musicoloog, etnoloog en jurist.
Hieronder geven we een overzicht van zijn werk dat in digitale vorm beschikbaar is op het internet. Van zijn musicale werken geven we enkel deze die rechtstreeks betrekking hebben op de Vlaamse cultuur in Frans-Vlaanderen.
- de Coussemaker, E., Notice sur la bibliothèque communale de Bourbourg. Lille, Danel, 1853
- de Coussemaker, E., Chants populaires des Flamands de France recueillis et publiés avec les mélodies originales, une traduction française et des notes. Gand, Gyselynck, 1856
---> De meeste van deze volksliederen kan men in MIDI beluisteren via volgende webstek: Chants populaires des Flamands de France. Er bestaat ook een CD van: De liedboeken, deel 2 - Edmond de Coussemaker
- de Coussemaker, E., Délimitation du flamand et du français dans le nord de la France. Dunkerque, Kiem, 1857
- de Coussemaker, E., Statistique archéologique du département du Nord : arrondissement de Dunkerque. Lille, Danel, 1862.
- de Coussemaker, E., Un combat judiciaire à Cassel en 1396. 1866
Polder- Aantal berichten : 950
Registration date : 07-03-09
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele ma nov 29, 2010 1:42 pm
SPANNEND !Polder schreef:
- de Coussemaker, E., Statistique archéologique du département du Nord : arrondissement de Dunkerque. Lille, Danel, 1862.
Bedankt beste Polder voor uw links...altijd interessant en leerzaam.
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele do aug 16, 2012 7:11 pm
Het geboortehuis van Paul Hazard is te huur
Het huis - in Noordpeene - is te huur 750 €.
Paul Hazard was lid van de Académie française, leraar in prestigieuze Amerikaanse universiteiten, enz.
Meer info over hem vorige pagina van deze rubriek.
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele ma mei 05, 2014 9:34 am
Ons Erfdeel schreef:5 mei 2014Michel Spanneut (1919-2014)Op 28 april jl. overleed Michel Spanneut. Zijn begrafenis vond plaats in Steenvoorde, waar hij 95 jaar geleden werd geboren. Kanunnik Spanneut was oud-decaan van de letterenfaculteit aan de Katholieke universiteit van Rijsel (Catho). (...)
Michel Spanneut groeide op in de familieboerderij in Steenvoorde en sprak tot zijn twaalfde haast uitsluitend het Vlaamse dialect. Hij had zijn hele leven ook een grote belangstelling voor de taal en cultuur van de Nederlanden. Toen in 1979, na de pensionering van Maxime Deswarte, de leerstoel Nederlands aan de Catho in gevaar kwam, heeft Michel Spanneut, die op dat ogenblik decaan van de letterenfaculteit was, er alles aan gedaan om die leerstoel te behouden. (...)
http://www.onserfdeel.be/nl/blogs/detail/michel-spanneut-1919-2014
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele ma nov 24, 2014 6:21 pm
Wie heeft deze tekst geschreven?
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
daddie ma nov 24, 2014 8:36 pm
Ik doe een gok:Michiel de Swaen?
daddie- Aantal berichten : 116
Registration date : 03-05-09
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
Bissezeele ma nov 24, 2014 8:53 pm
Juist!
Men vindt dit boekje in het Maison de la Bataille te Noordpeene.
Men vindt dit boekje in het Maison de la Bataille te Noordpeene.
Bissezeele- Aantal berichten : 8819
Registration date : 24-02-08
Re: Frans-Vlaamse schrijvers en intellectuelen
cornelis ma nov 24, 2014 9:22 pm
Zoals we kunnen zien schreef Michiel de Swaen een volwaardig Nederlands of Nederduits zoals dat in de
17de eeuw genoemd werd.
Bij Michiel de Swaen vinden we het woord Vlaams nergens terug. De Swaen kan in het hele Nederlands taalgebied moeiteloos gelezen worden.
17de eeuw genoemd werd.
Bij Michiel de Swaen vinden we het woord Vlaams nergens terug. De Swaen kan in het hele Nederlands taalgebied moeiteloos gelezen worden.
cornelis- Aantal berichten : 1583
Registration date : 28-04-12
Soortgelijke onderwerpen» Bekende Frans-Vlamingen
» Vlaamse herbergen en oude kroegen
» Oude huizen van Frans-Vlaanderen
» Tweetalig onderwijs in Frans-Vlaanderen
» Frans-Vlaamse kunstenaars
» Vlaamse herbergen en oude kroegen
» Oude huizen van Frans-Vlaanderen
» Tweetalig onderwijs in Frans-Vlaanderen
» Frans-Vlaamse kunstenaars
Frans-Vlaanderen in het Nederlands - La Flandre française en Néerlandais :: De geschiedenis van Frans-Vlaanderen :: De geschiedenis van Frans-Vlaanderen
Pagina 1 van 1
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum|
|
|