Gedichten in het Nederlands over Frans-Vlaanderen

Een stukje poëzie over de strijd om het voortbestaan van de Vlaamse taal, ons bezorgd door Mevr. Melis




 





 





 





 

 








 










 










 

 










 










 










 

 








 










 










 










 

 





 





 





 





 





 





 





 

Wij hebben vandaag een buitengewoon moment meegemaakt !
Een Frans-Vlaamse woordkunstenaar die voordraagt uit eigen werk, en die nederlandstalige poëzie maakt.
Wie is deze Frans-Vlaamse poëet ?

Een aanwijzing...
...een stem van natuurlijke trouw uit Frans-Vlaamderen : 

Grevelingen

Omklemd door een versterkte waterster
Pronkt Grevelingen ons reeds toe van ver
En naderbij wordt zijn schoonheid geopenbaard
Maakt een verkennend bezoek overwaard

De A wordt er verenigd met de zee
Vanuit de forten zie je uit op de ree
Loop in punt vorm langsheen de vesten
De torens, de muren, de kaaien, de resten

Van een zeer oude, trotse en prachtige stad
Die, weerbaar, zowel rijkdom als wijsheid bezat
Eens verankerd in het epos der IJslandvaart
Onverschrokken mannen met jekker en baard

Nu berustend in de roem van Vauban
Met weemoed, charme, kracht en élan
Oude vestigstad der Nederlanden
Reeds eeuwenlang in Franse handen...........

                                           Lieve Melis

De Moeren/Les Moëres

Wie harmloos door de Moeren rijdt
zal beide vinden; ruimte en tijd !

Hoewel diep onder de zeespiegel gelegen
werd nieuwe vruchtbare grond verkregen

Boven zich de eindeloos grauwe lucht
rondom de wind die kreunend zucht

Krom gezwiepte, scheefgeslagen bomen
staan takken klauwend te dromen

van witte wolken en heldere zonneschijn
van 't eindeloos perspectief der einderlijn

Is het de witte waas over de velden
die me de nieuwe lente komt melden?

En wacht op een idyllische pastorale met koeien
op de witte hagedoorn die opnieuw gaat bloeien?

vlak land doorsneden met blauwe rubaan
waar oubollige wolken aan de hemel staan

Op eenzame, smalle, lijnrechte wegen
met witte huizen en rijke schuren doorweven

Waar de jubelende leeuwerik hemelhoog zingt
en de naam Wenzel Cobergher voor eeuwig klinkt.

                                                   Lieve Melis

cornelis schreef:Wij hebben vandaag een buitengewoon moment meegemaakt !
Een Frans-Vlaamse woordkunstenaar die voordraagt uit eigen werk, en die nederlandstalige poëzie maakt.
Wie is deze Frans-Vlaamse poëet ?

Een aanwijzing :

De getuigenis van deze Frans-Vlaming :

"Ik spreek niet veel Nederlands, en vooral niet in het openbaar want het is niet gemakkelijk.
Neem me niet kwalijk als ik nog fouten maak, maar het is een goede oefening om met jullie te kunnen praten... onder vrienden niet waar !
Ik wil vooral mijn leraar Nederlands van het KFV danken.  Elke week kwam hij met zon of regen of wind tot bij ons, in de stad Wormhout om de cursus te geven.  Dank zij hem, spreek en schrijf ik hier vandaag in dit stadje, in de taal van mijn voorouders. En dat vind ik goed !
Ik denk,.. dat voor ons Frans-Vlamingen, het Nederlands leren iets nodig is !  In elk geval, voor mij is dit mijn noodlot.  
...Ik vertel je deze korte getuigenis, maar ze komt eigenlijk van een ongelukkig man ! Ongelukkig voor mijn volk !  
Beste vriend, voor onze kinderen...de Vlaams-Nederlandse cultuur leren, is belangrijker dan de aanslagen en de kogels.
Zonder zijn wortels sterft de boom! "

Feest te Rubroek 16 juli 1994

Denkend aan Rubroek in de hoogzomerzon
Toen het verbroederingsfeest met Mongolië begon

Met kleurrijke en sierlijke Mongoolse schonen
En een mysterieuze yurt om in weg te dromen

Er was Duinkerkse zang van Marieke en Bart
Blije klanken uit Vlaanderens warme hart

De nieuwe reus Willem van Rubroek werd rondgereden
En is deinend en wiegend de onsterfelijkheid ingetreden

Zelfs een statige député uit Parijs was genodigd
De Fransen waren hier dus ook vertegenwoordigd.................

Van duizenden mensen één gonzende blijheid
Een schitterend, landelijk feest in pure vrijheid

Uit dorpen en steden her en der bijeen gestroomd
Om samen een dag te beleven zoals gedroomd

Bij het vallend duister zong de sjamaan een indringend lied
Met bezwerende, roffelende trom, men luistert...en ziet....

Hier werd klaar en duidelijk  diepzinnig nagedacht
Over een verre, vreemde, en veel hogere macht

Maar al wandelend door die immense mensenzee
Hoorde ik er van de Noord Vlamingen maar twéé

Geen krant in ons Vlaanderen die erover schreef
En was er iemand die een uitnodiging kreeg?

En toch....wanneer ik ooit genoot van een feest
Dan is dat met hart en ziel in Rubroek geweest !

                                            Lieve Melis

Liefdesverklaring aan Kassel

Kassel, ik ken je reeds vele, vele jaren,
Mag ik je, grenzeloos, mijn liefde verklaren?

In trillende hitte liep ik over je plein
En in de bitterste kou wou ik bij je zijn

Lieve stad, ons volk zo vals ontstolen
Laat mij lyrisch door je straten dolen

Ik zeg je " dag" met een minzame groet
Zoals het ééns was, zoals het weer moet

Een terras, een glaasje, de kleine ruelles
Het verleden, de strijd, de guerres cruelles

Het geschonden graf van Robrecht De Fries
Het verdriet van Foch, son gendre, son fils

Rood gebrande daken in golvende vormen
Lage wolken die de hemel bestormen

Romeinse stenen onderaan de kerk
Scherende zwaluwen in 't blauwe zwerk

Op de grijze, bonkige kasseien
Zou men eeuwenlang bakkeleien

Trotse intrede van de hebberige Lodewijk
Overwinnaar van een eerloze strijd

Arendsnest met zeven Romeinse wegen
Slechts de wind en de tijd kom je er tegen

Over je gevels, poorten en bogen
Hangt heimwee en mededogen

Zie ik oud verdriet in de hoge ramen?
Druipen langs de gevels zilte tranen?

Ach, kon ik het droeve tij maar keren
't zout der zee uit lauwe waat'ren weren!

O God, laat mij nog vele goede jaren
In Kassel mijn zuiverste zinnen vertaren.

                                        Lieve Melis

Bedankt Lieve. Je gedichten raken. Ik hoop dat Frans-Vlamingen mee lezen hoe Belgisch-Vlamingen gehecht zijn aan Frans-Vlaanderen (verFranst Vlaanderen).

text deleted

text deleted

text deleted

tekst deleted

Madame Marie van 't Minnegat

Madame Marie van 't Minnegat
Hoe eenvoudig en gastvrij was je leven
Verfranst sprak je van Le Ménégat
Maar hoe Vlaams was je ziel en je wezen !

Naast de pint stond op ied're tafel een groene plant
En wat Vlijtige Liesjes, geteeld met zorgzame hand
Madame Marie, ik bracht dan pralines mee in ruil
voor een mooie plant of een fleurige bloementuil

En wanneer ik vroeg of je nog Vlaams kon spreken
Zag ik hoe guitig je ogen naar me keken
O ! je begreep heel goed mijn verhaal
En je kende zeker goed onze eenluidende taal

ik hoorde een toogvriend duidelijk zeggen;
" Weet je 't nog, Marie, achter de heggen?"
En Marie antwoordde " ja, dat was kunnen,
Achter de vummen, achter de vummen"

En haar ogen straalden van plezier
Gul tapte ze nog een verse pint bier
Ach, Madame Marie
't Enige Vlaams dat ik je hoorde spreken
zal ik mijn leven lang niet vergeten !

Madame Marie, de tijd is nu gevloden
Al de luiken van je huis zijn nu gesloten
Ach, madame Marie,
Vlijtig Liesje in het land der doden.................

                                          Lieve Melis

De Obelisk

Tussen Zuytpeene en Noordpeene gesitueerd
't Herte van Frans Vlaanderen naar men beweert

Staat de obelisk op een verbrokkelde steen
Vergeef mij indien ik nu onmachtig ween

Annexé à la France staat erin gegraveerd
Maar hebben we daarvan op school geleerd?

Wat verkleurde bloemen liggen onderaan
Wie is het die de boodschap heeft verstaan?

Lieve Melis

Watergangen

Op een zeldzame, bloedhete zomerdag, derwaarts
Fietsend door de vruchtbare broeken rond St Omaars
Daar, in de weidse vlakte waar men bloemkolen teelt
Daar, in de zuivere lucht waar de leeuwerik kweelt

Gezellig smoefelend op de rand van een ondiepe gracht
Keurden wij verwonderd de witte bloemkolenpracht
ook de artisjok, de bloemen en de fijn bladige waterkers
Alles rook er even geurig en asemde even vers

En hoe hoog werd de kar al niet geladen
Ploegend door de brakke, landelijke paden
Achter ons gleed een escute door één van de watergangs
Zit je vredig neer, passeert zo'n bakkogge even langs !

Maar hier schrik je niet gauw van een klein gerucht,
de Broekers zijn immers al eeuwenlang berucht !
Zo zaten we luierend in dat landelijk tafereel
Maar eerlijk; aan ons hadden de Broekers niet veel !

Toch werd naar ons gezwaaid en we zwaaiden terug
Al liep het verhitte zweet hun over de gekromde rug
Wij, nèt als toeristen, alles haarscherp analyserend
Zij, de Broekers, zich naarstig om den brode werend

Hoe weids en ritmisch is de ongewone sfeer
Naar een vast patroon, steeds heen en weer
Maar wat ik wel heel duidelijk voor me zie
Is een warme, wederzijdse sympathie !

Lieve Melis

Frans Vlaanderen

Frans Vlaanderen, zo prachtig en rijk
Ons zo harteloos ontstolen
Door de grijpgrage Lodewijk
Verloren, geknecht, bevolen

Er bloedt een tale nu stille dood
Niemand die het lot kan wenden
't zij Vlaming, Waal of Jood
Hier zal de oude sprake enden

Haar leven werd nog lang gerekt
Weer aangeleerd en opnieuw geprezen
Hier en daar met Frans doorspekt
Maar levendig gekoet en stille gelezen

Sint Winok, laat nu maar die tale los
Sint Omaar, nu is de strijd gestreden
Laat het nu maar rusten onder kruis en mos
Op aarde immers heeft alles zijn reden

Frans Vlaanderen, ons rest de geest
Van uw machtig verleden
Van alles wat is geweest
Getuigt nu nog het heden

Frans Vlaanderen, we zijn u nog niet kwijt
U blijft steeds in ons harte leven
En wie weet of de gril van vader tijd
U ooit aan ons zal were geven !

Lieve Melis