Gedichten in het Nederlands over Frans-Vlaanderen

Aan de andere kant

Hoe gaarne ik ook in nuzze Westhoek zien
En me schurke tegen de onzichtbare Schreve
't Is aan de andere kant dat ik nog liever zien
En voelen dat 't daar is dat ik pas ècht leve !

Hoe gaarne ik ook in nuzze Westhoek zien
En er al een keer een pintje durf te drinken
't Is aan de andere kant dat ik nog liever zien
En met een Frans-Vlaams maatje kan klinken !

Hoe gaarne ik ook in nuzze Westhoek zien
Er wandel op de Scherpen en de Roden berg
't Is aan de andere kant dat ik nog liever zien
En 'k voele me er ècht Vlaming en geen Belg !!

Hoe gaarne ik ook in nuzze Westhoek zien
En er de schoonste beelden kan van maken
't Is aan de andere kant dat ik nog liever zien
Waar de schoonheid mij pas ècht gaat raken !

Hoe gaarne ik ook in nuzze Westhoek zien
En er dapper over de heuvels kan stappen
't Is aan de andere kant dat ik nog liever zien
Om daar te stappen en ook e liedje te klappen !

Hoe gaarne ik ook in nuzze Westhoek zien
En er schrijven over de vele schone dingen
't Is aan de andere kant dat ik nog liever zien
Je moet me dus alhier niet were briengen !!

Lieve Melis

Sinte Mildreda

Jij, kwieke Vlaming, met je vele reizen allerlei
Ik weet voor jou een kleine, romantische vallei
Rij er maar heen en hou je ogen vooral wijd open
Je vind er bij Mildreda schoonheid en mededogen

Haar mooie, landelijke kapel, een kerkje zo na
Onthult je haar schone geheimen weldra
Een lange dreef en een schilderachtig pad
Let op 't huisje rechts, met rozen op het dak

Liefelijk tussen de vele schakeringen groen
Schilder, dichter, kom hier inspiratie opdoen !
Een Saksische prinses met veel edele vrouwen
Sloeg op vlucht, naar verre en vreemde gouwen

Na vervolging in Chelles, zo ver van haar huis
Bouwde ze in dit mooie dal een stille kluis
Bewonder de zes schilderijen in de genade kapel
Duinkerkse Bernard Pieters borstelde dat wonderwel !

't Is in Merckeghem dat de kapelle staat
Lees een gebed vooraleer je van hier gaat
Nobele, heilige Mildreda uit de "Mulderskapel"
Breng ons in de hemel en spaar ons van de hel !!

Lieve Melis

Waten in Wintertijd


Suizend en pluizend daalt de sneeuw teder op de toren
Het smalle straatje naar de kerk ligt er wit toegevroren
De huisjes staan er ingekapseld in lakense witheid
Wachtend op ijle vlokjes van wezenloze schoonheid

O, Waten in Wintertijd !

Glanzende blauwwitte schollen drijvend op het kanaal
Knerpend en knisperend in hun eigen ruwe taal
Verstild en gestold het broze riet langs de boorden
Geen plons, geen rimpels die het water verstoren

O, Waten in Wintertijd !

Dorpels, drempels en stoepen, ijzig en glad
Glijdende, schuivende voeten op plein en op pad
Noordelijk blank en glanzend nu het dorpsgezicht
Ademend, en wasemend wachtend op het zuiderlicht !

O, Waten in Wintertijd !

Lieve Melis

Belle

Hoe hel klinkt het schellend; Belle !
Bij Belle hoort een klingelend klokkenspel
Bij Belle hoort een fraaie demoiselle
Een hoogleestige Vlaamse, een " snelle"

Een plaats met een hart, een hartelijke plaats
Liefdevol, cultureel verwant èn Vlaams !
Belle, in een schelle, helle, hoogzomerse zon
Belle, over een grens waar geschiedenis begon

Belle, oude stad van kant en kantelen
Ooit deel van de Londense Hanze der heren
Steevast verrijzend als de Phoenix uit het vuur
Mij trots beklijvend tot in het allerlaatste uur !


Lieve Melis

Terdeghem

Gij dorpsschone, gevleid aan de Roome
Die ied're hoofse dichter doet dromen
Aan de molen is er het prachtig zicht
Naar de Kassel en de Katsberg gericht

Kom, stappen wij het dorp nu binnen
In één oogopslag streelt het je zinnen
Maar wat ons verder wel oprecht verdriet;
Rubroek werd geklasseerd en Terdeghem niet?!

Schitterende vakwerkhuizen, één rij harmonie
Blij dat ik dat nog in mijn lief Vlaanderen zie !
Kijk, het witte huis, daar vlak op de hoek
Komt net uit een Deens sprookjesboek !

Langzaam opgaand in dat mooie dorp
Dat lovend wandelend het mijne wordt
Geuren de velden rondom naar ruisend graan
Nu eerst ter kapelle en dan ter kerke gaan !

Groen geschakeerde heuvels omringen de kern
Honderd bloemen omkransen kleurend de berm
De leeuwerik stijgt psalmend in 't hemels azuur
Hier beneden slaat de kerkklok het twaalfde uur............


Lieve Melis

Twijfel

Ik denk soms; ik ben te ver gegaan
Gaat het eigenlijk mijn broeders aan
Dat ik mij op Frans-Vlaanderen heb vastgepind
Mijn liefde los liet waaien met de Zuiderwind?

Ze vinden me vast een aanmatigend, vreemd object
Dat Frans-Vlaanderen aanhoudend weegt en wikt
Elkeen heeft immers zijn eigen manier van beleven
Ik ben niet de enige die daar stof kan uit weven

Het werd mij vaak véél kunstiger voorgedaan
Al hield ik mezelf in de trotse waan
Dat ik dat best kon hebben overgedaan
En dàt verdient wellicht een heuse blaam

Heren, dames, dichters, ik bewonder uw faam
Vergeef mijn hoogmoed, ik ben een zwarte zwaan
Die glanzend witte pluimen ziet als in een visioen
Wil iemand voor mij een minzaam woordeke doen?

Maar over liefde valt toch niet te twisten
Wat ook de ouden al in wijsheid wisten
Doof dus zeker niet in mij het heilige vuur
Dat mijn hart verwarmen zal in 't ultieme uur

Laat mij dus herhalen mijn liefdevolle eed
Al wat ik van Frans-Vlaanderen wist en weet
Vervult mij met een warm en teder gevoel
Het was nooit een middel, maar altijd mijn doel

Lieve Melis

Kassel opnieuw


Vanuit een hoog en zonnig terras
Zie ik liefdevol op Kassel neer
En 't lijkt of ik er was
Voor d' allereerste keer

Zo nieuw, zo zonovergoten
Zo kleurig de zacht rode daken
Zo hoog op d' aloude moten
Zo wild kan de wind er kraken

In de glans van Romeinse plaveien
Zie ik een eeuwenoud licht
Hoor ik gevallen krijgers schreien
Wijl Kassel voor d' oorlog is gezwicht?

Zie ik hellebaarden en lange lansen
Hoor ik kreten van bovenaards leed
Of zijn het de leeuwen die dansen
't Geen Lodewijk vreselijk speet?

Hoor ik de rinkelende tuigen
Is er weer oorlog in 't verschiet
Gaat men met geelzwarte vanen juichen
Bij 't zingen van een oud Kerels lied?

Ik zie taferelen voor mijn lichtend oog
Wreed of heugelijk, van beide iets
Een veldslag die Vlaand'ren bedroog
Maar ach....bleef Kassel maar Diets !!!


Lieve Melis

Midzomer in Herzeele


Vaarwel dus Noordzee en het wuivend duin
Hoe heerlijk dit verlof in Herzeele's tuin
Op een witte stoel voor de rode rozenhaag
't Was Midzomer en de zon hing lokkend laag

Maar de wind ging er àl te driest te keer
Ontbonden vielen de rozenblaadjes neer
Schuivend over de harde steen
O, wat deed dat schuiven zeer!

Zo krachteloos de moederstruik ontvloden
Naar de harde wil der barse goden
Roosje, zo gaat gij dees avond voorgoed teloor
Droef markerend uw rood-aanslepend spoor

Te sterven op een blauwe Midzomernacht
Terwijl de wereld ademloos naar liefde tracht.

Lieve Melis

Ik deed ze allemaal !!!


Met een groet en een lach
treed je binnen in " De Goedendag"

't Is alsof ik mij thuis waande
In de "Auberge Flamande"

In de Moeren is er veel ambiance
in de befaamde " La Renaisance"

Drink een Pinot Blanc
in de " Trou Flamand"

't Is helemaal niet mal
In het vredige " Cassseldal"

In het beruchte "Kerelshof"
Is het echt wel tof"

't Eten uit de goede spinde
Wacht op je in " De Linde"

Over 't Cassels " Kasteelhof"
Spreekt men alleen met lof

En lees in de " Boeuf Gras"
't Menu van haut naar bas

In de dorpse " Soetinvald"
wordt er nimmer ofte nooit gebrald

In de drukke " Bon Coin"
Is alles er à point

Je voelt je beslist geen kweene
in de "Auberge de la Peene"

In Bollezeele in " Le Centre"
Vult men lekker son ventre

En vier gerust uw teugel
In de schone, oude " Brueghel"

Wellicht zit je in " Le Pont Tournant"
Wel niet naast Mitterand?

En in de chique "Saint Louis"
Héwel merci, tant pis !!

Ken je wel "Le Steger"
Met eten voor een heel leger?

In d'herberge " De Snoeck"
Komt men aardig uit de hoek !

In de "Moulin de la Roome"
Is Madame toch zo schone

En of het allemaal niet baatte
Aten we lekker in de " Kruysstraete"

Nadien komen we allemaal thope
Aan de herberge "In Dhoope"

Toekomst


Mijn Frans-Vlaanderen, stilaan verreweg
Ik word oud, verlies misschien de weg
De vrees U niet meer terug te vinden
Verstrooid naar de vier winden
Die stilaan waaien door mijn hoofd
Al had ik nog zozeer beloofd
U te zoeken tot de laatste dag
Frans-Vlaanderen dat ik zo gaarne mag

Ik bid de Heer; laat mij gaan naar believen
Met de geestdrift van jonge geliefden
Met de vreugde waarmee ik vroeger kwam
Zolang ik zèlf nog rijden kan
En is 't dat het niet meer gaat
Zo reken ik op een trouwe, goede maat
Die ook Frans-Vlaanderen in zijn harte draagt

Maar als de zonne schijnt kom ik met veel chance
's Middags eten in de Moerse "Renaissance"
Beklim de aloude Cassel kasseien
In de stad der vranken en der vrijen !
En rustig gezeten op een terras onder de bomen
Hernieuw ik mijn belofte tóch te blijven komen
Ja, al moest ik op mijn knieën kruipen
'h Wil dapper nog mezelf bedruipen !

Lieve Melis

Opnieuw naar Herzeele!


Mensen, 't is er zo goed en 't is er zo veilig
en l'art de vivre is er nog heilig

Warm eten is prendre son repas
Dat leerde ik graag toen ik er was

Heerlijk toch om er se promener
en ferme leute hebben met ons twee

En af en toe wat Vlemsch gekoet
Met menschen al e liedje oed

En zeggen ze al een keer " comment?"
Dan leer ik hen opnieuw un mot Flamand!

Maar 't is zeker da je wel ekommen zyt
Ze vragen dan" bluv toch nog e tyd"

En een tijd dat is ook e liedje
Da je de tale spreekt verblyd me

Ja, ik kom, heb maar e liedje geduld
'k Weune over de schreve, ist myn schuld?


Lieve Melis

Beste menschen, 'tis de moiete waard, aal zyn gedichten zijn prachtig..;Ja, Wydder , fransche vlamingen, m'hen een beetje moeilikheden om dat aal te verstaen, maer met een mensche die nuuze dorpen zo gern ziet, j'het goeste om een bettje meer te weten van neur woordenschat!

Edmonde Vanhille

Herzeele

't Is de rust die hier nu nederdaalt
het gemoed bepaalt, de ziele omstraalt
Met een zonne die bijna zuiders schijnt
Waardoor elke kilte uit het lichaam verdwijnt

Nee, al staat hier geen vredestoren
Toch wordt men er in rust herboren
Herbrond naar lichaam en geest
Herzeele dat is een innig feest

Eén winkel, één restaurant, één kasteel
Toch lijkt het hier ontzettend veel
Zalig zij dat knusse, oude dorp
Waar men in z'n mens-zijn beter wordt

De lucht is er lichter, de bloemengeur zwaarder
Van alle tradities de trouwe bewaarder
Klein eiland omgeven door groene weiden
Ooit zal ik node van jou moeten scheiden...

Lieve Melis

Opnieuw


En wanneer ik de weg opnieuw moest gaan
Nieuwe zin moest geven aan mijn bestaan
Zou ik op een zomerdag, warm en zoel
Ras en recht weer afgaan op mijn doel

't Is in de Zuidelijkste Nederlanden
dat ik weer onverwijld zou belanden
En 't zou met nog groter liefde zijn
Bij gouden gerstenat en fluwelen wijn

Voltooien wat ik destijds ben begonnen
Afwegen wat ik op heden heb gewonnen
Of ik ooit één steentje heb bijgedragen
Aan Frans-Vlaanderens glans en welbehagen

En dààr gaan waar ik niet eerder ben geweest
In droefheid delen en blije gast zijn op een feest
Want dat men in Frans-Vlaanderen feesten kan
Staat stevig als in het water de sterkste dam !

Wie zo'n gemoedelijk feest heeft meegemaakt
Werd ongetwijfeld in zijn diepe ziel geraakt !
Ik zou er nu méér spreken met de mensen
En luisteren naar wat leeft in al hun wensen

Ik zou hen-o ja- mijn diepe liefde verklaren
Na àl die véél te vlug verlopen gouden jaren
ik zou het beter doen dan ik tot nog toe deed
Open gooien wat ik toen-bedeesd-vermeed

Ik zou met beide handen mijn hart aanreiken
En voor geen valse tegenstand ooit nog wijken
Ziel van Frans-Vlaanderen, o zo schoon
Er is voor mij op de wereld geen rijker loon...

Bedankt Lieve !

Ekelsbeke II

't Is toch niet waar dat 't weerom winter wordt?
De nachten lang, de dagen zo akelig kort
Dat dit groene land alweer stervend verdort
Het houtvuur branden zal en de kachel snort

In 't bos van Ekelsbeke worden de bladeren bruin
Geel en goud in de takken en hoog in de kruin
Wèg de blakende zon op het open plein
In de gracht tel ik de eendjes die er nog zijn
Glijdend over de walgracht van het kasteel
Dol tollen de bladeren wervelend over 't geheel

Tussen de oude gevels sluipt loens de herfst
Tot de winter in alle hevigheid open berst
De zomerse kleuren zijn gestold en verstild
Kreunend het land, eens zo warm en zo mild

't Is toch niet waar dat 't weerom winter wordt?
De nachten lang, de dagen zo akelig kort
Moeder, vul lekker nu de borden met gort en met brij
Opdat deze winter ons allen kort en genadig zij...

Het zoete Moerenland


Al veel te lang ben ik weggebleven
Uit de Moeren, de zoete Moeren
Het mooie, groene stuk uit mijn leven
Dat mijn hart blijvend wist te beroeren

De harde winter met zijn ziekten is voorbij
O, 't weerzien nu van de zoete Moeren
Ik ben ontroerd, mijn hart is zwellend blij
Om de blauwe lucht en duiven die koeren

Zo rij ik weer langs de pijlrechte wegen
Omzoomd door ruisende bomenrijen
Terug nu door de zoete Moeren zweven
Met één traan die het oog moet schreien...

De Moeren, mijn goede, zoete, groene Moerenland
Wat werd er fraaier in ons Vlaanderen ingeplant?

Dank je Lieve....Mooi

cornelis schreef:Dank je Lieve....Mooi

Ekelsbeke juni 2018

Hoor de klokken beieren op de grote markt van Ekelsbeke
Op een zomerse dag, zomaar, in 't midden van de weke

Daar stond een bruid te wachten in de boog van de kerk
En een leeuwerik jubelde verwachtend in 't blauwe zwerk

En 's avonds laat stond ze er, blank en maan beschenen, nóg
Ach, lieve luiden, zeg me, waar blijft nu die duivelse kerel toch?

Nu zwijgen de klokken stil en stom op de markt van Ekelsbeke
Geen galm, geen klank, geen klepel, voor de rest van de weke..

Dank je Lieve, mooi