Officiële erkenning van de regionale talen in Frankrijk

Frankrijk overweegt dus om een uitgedund Europees Handvest van de regionale talen en de minderheidstalen te ratificeren.

Hieronder geven we een vertaling van de persmededeling die het Franse ministerie van Justitie verspreidde:


Wetsontwerp betreffende de ratificatie van het Europees Handvest betreffende de regionale talen of talen van minderheden
Presentatie in de Ministerraad
Vrijdag 31 juli 2015

Het ontwerp van grondwetsartikel, voorgesteld vrijdag 31 juli 2015 op de ministerraad, betreffende de ratificatie van het Europees Handvest betreffende regionale talen en minderheidstalen aangenomen te Staatsburg op 5 november 1992, ondertekend te Budapest op 7 mei 1999 en aangevuld met een interpretatieve verklaring van de Franse regering op 7 mei 1999.

HET TAALKUNDIG ERFGOED LATEN LEVEN

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van de Grondwet, is de Republiek ondeelbaar en is de taal het Frans. Deze principes waarvan niet kan worden afgeweken, verbieden niet om ons taalkundig erfgoed te laten leven en om een belangrijker plaats toe te kennen aan de regionale talen, waaraan artikel 75-1 van de Grondwet een plaats heeft toegekend binnen het nationaal erfgoed.

Het doel van het Handvest is om het recht te verankeren om een regionale of minderheidstaal te gebruiken, of het nu is in het privéleven of in het openbare leven. Het is de bedoeling om deze talen te beschermen op alle terreinen van het leven van de burgers die wensen om er gebruik van te maken:
- Onderwijs,
- Justitie,
- Openbare diensten,
- Media
- Culturele activiteiten en evenementen,
- Economische en sociale leven.


RATIFICATIE VAN HET HANDVEST DOOR FRANKRIJK

Het wetsontwerp voegt een artikel 53-3 toe aan de grondwet, die de ratificatie van het Europees Handvest voor regionale talen of talen van minderheden mogelijk maakt. Het trekt dus de conclusies uit de beslissing No. 99-412 DC van 15 juni 1999 waarbij de Constitutionele Raad oordeelde dat het Handvest clausules bevatte die in strijd waren met de grondwet en dat de ratificatie ervan alleen kon gebeuren na wijziging van de Grondwet.

Te weten:
De regering van de Republiek interpreteert het Handvest op een wijze die compatibel is met de preambule van de Grondwet. Deze laatste verzekert de gelijkheid van alle burgers voor de wet en erkent alleen het Franse volk, dat bestaat uit alle burgers zonder onderscheid van herkomst. Om te voorkomen dat het Parlement twee keer moet samenkomen voor dezelfde tekst, een eerste keer om het grondwettelijk beletsel te verwijderen en een tweede keer om toestemming te geven voor de ratificatie, machtigt dit constitutioneel wetsontwerp bij afwijking direct om te ratificeren voor zover nodig volgens de procedure van de artikelen 53 en 54 van de Grondwet.

Frankrijk kiest ervoor om 39 maatregelen aan te nemen van de 98 die het Handvest bevat. Een interpretatieve verklaring geeft aan dat het niet gaat om de erkenning en bescherming van minderheden, maar om het Europese taalkundige erfgoed te bevorderen. Ook wordt gesteld dat het gebruik van de term "groepen" geen collectieve rechten toekent aan de gebruikers van regionale of minderheidstalen.


DETAILS OVER DE SAMENSTELLING VAN HET HANDVEST
Het Charter bestaat uit een preambule en vijf delen.

Het geeft de doelstellingen en beginselen die van toepassing zijn op alle regionale of minderheidstalen die op het grondgebied gesproken worden (hieronder behoren niet de "dialecten van de officiële taal" of "de talen van de migranten").

>>> De staat is verplicht zich te houden aan al deze doelstellingen en beginselen.

Het bevat 98 concrete maatregelen in het openbare leven. Deze maatregelen, vrijwillig onderschreven, zijn alleen van toepassing op de talen waarvan de verdragsluitende staat een lijst toevoegt aan zijn ratificatieakte.

>>> De staat die deelneemt, kan deze praktische regelingen gedeeltelijk goedkeuren als hij kiest voor een minimum van 35 maatregelen en een quotum respecteert per toepassingsgebied.


De 39 maatregelen zijn als volgt verdeeld:
Onderwijs: 11
Justitie: 1
Administratieve overheid en publieke diensten: 3
Media: 9
Culturele activiteiten en instellingen: 8
Economisch en sociaal leven: 5
Grensoverschrijdende contacten: 2

Het Franse pleidooi voor meertaligheid binnen de Europese instellingen is niet in overeenstemming met het taalbeleid in het land zelf.
Frankrijk staat anderzijds bekend als een grote voorstander van meertaligheid binnen de Europese instellingen.
De Fransen verzetten zich vooral tegen het gebruik van het Engels als enige werktaal.
Het op eentaligheid gerichte beleid in Frankrijk botst in toenemende mate met het diversiteitsbeleid elders in Europa.

Is er eigenlijk een ernstige discussie over de regionale talen in Frankrijk ?
Er wordt blijkbaar geen onderscheid gemaakt tussen een taalkundige discussie en het politieke debat !

De beloften worden snel vergeten : De 'politicards' zijn Fransen en enkel Fransen...Voor hen telt enkel hun politieke toekomst.   De zijde kiezen van de nationale minderheden houdt een risico in...en de term 'risico' is in hun wereld
al lang verdwenen.

Bissezeele schreef:
'Onze' senatoren hebben allemaal gestemd in functie van hun politieke kleur (links = voor het handvest en rechts = tegen het handvest).
Goede kleine apparatsjiks.[/size]

????

Wat op 27 oktober 2015 in de Franse Senaat gebeurd is in verband met de regionale talen doet me een beetje denken aan wat op 21 oktober 2011 gebeurde in de vergadering van de regio Nord-Pas-de-Calais in Rijsel. Ik heb de indruk dat de indieners tweemaal een legislatief zwak werkstuk hebben ingediend. En dit binnen een context die de erkenning van de regionale talen niet gunstig gezind is.
Wie zich verder in de materie wil verdiepen kan onder meer volgend verslag lezen: http://www.senat.fr/rap/l15-052/l15-0521.pdf

Naast wetteksten zijn er ook parlementaire discussies.
Om bezoekers van deze webstek die minder goed de Franse taal begrijpen even te laten mee proeven hoe de discussie in het Franse parlement gevoerd wordt, hebben we de bespreking in de Nationale Vergadering (de Franse Kamer van Volksvertegenwoordigers) van 28 oktober 2015 van de blokkering van het wetsvoorstel in de Senaat vertaald.



Mevrouw de Voorzitter. Het woord is aan de heer Jean-Jacques Urvoas, voor de groep socialiste, républicain et citoyen.

De heer Jean-Jacques Urvoas. Gisteren, Mijnheer de Eerste Minister, heeft de Tweede Kamer, de Senaat, het proces verstikt van de herziening van de grondwet die de ratificatie van het Handvest van de regionale talen zou toestaan. (Geroep op de banken van de groep Les Républicains.)

De heer Christian Jacob en Jacques Myard. Gelukkig!

De heer Jean-Jacques Urvoas. Voor velen van hen die hier zijn en die in januari 2014 hebben gestemd ten gunste van dit proces - Ik herinner me dat we met 361 waren - was dit slecht nieuws. Het is zeker geen verrassing, aangezien de voorzitter van de Senaat en deze van de groep van Les Republicains duidelijk hun voornemen hadden aangekondigd zich te verzetten tegen de tekst.

De heer Jacques Myard. Zeer goed!

De heer Jean-Jacques Urvoas. Maar voor veel van onze burgers van Bretagne en het Caribisch gebied, Polynesië en Corsica, de Elzas en Guyana, het Baskenland en het eiland Réunion, blijft deze stemming die vijandig is tegenover de regionale talen als een kaakslag, als een teken van minachting, als een vorm van misprijzen. (Applaus op de banken van de groep socialiste, républicain et citoyen en de groep van de ecologisten en op enkele banken van de groep van de l’Union des démocrates et indépendants.)

De heer Philippe Meunier. Stop ermee om Frankrijk te verdelen!

De heer Jean-Jacques Urvoas. Bij onze voornaamste Europese partners die het handvest sedert jaren toepassen zal deze senatoriale terughoudendheid geïnterpreteerd worden als een manifestatie van archaïsme, als een ontkenning van de culturele diversiteit van onze gebieden, als een afwijzing van onze taalkundige rijkdom. (Onderbrekingen op de banken van de groep Les Republicains.)
Hoe ongelooflijk het ook mag lijken, er is dus een handvol senatoren dat denkt dat kinderen die school liepen in een ikastola, de acteurs die spelen in het Creools, de journalisten die werken bij France Bleu Breiz Izel de vectoren van de vernietiging van de eenheid van de Republiek zijn. (Zelfde rumoer.)
Mijnheer de Eerste Minister, in de geschiedenis zal vastgelegd worden dat twee regeringen, deze van Lionel Jospin en de uwe, de enigen waren die zich engageerden voor een duurzame, want grondwettelijke, vooruitgang voor regionale talen.

De heer Jacques Myard. En het zal hetzelfde pak slaag zijn bij de verkiezingen!

De heer Jean-Jacques Urvoas. En de geschiedenis zal ook vastleggen dat het Jacques Chirac was en een rechtse Senaat die zich hardnekkig hebben verzet.

De heer Philippe Meunier. Gelukkig!

De heer Philippe Cochet. Leve de Republiek!

De heer Jean-Jacques Urvoas. Mijnheer de Eerste Minister, wat is uw gemoedstoestand in de nasleep van deze stemming die het proces van grondwetsherziening lijkt uit te doven dat u op gang hebt gebracht? (Applaus op de banken van de groep socialiste, républicain et citoyen. – « Allô ! » op de banken van de groep van Les Républicains.)

Mevrouw de Voorzitter. Het woord is aan Mijnheer de Eerste Minister.

De Heer Manuel Valls, Eerste Minister. Meneer de voorzitter Jean-Jacques Urvoas, uw vraag heeft betrekking op een belangrijk punt: de opvatting die we hebben van de natie, zowel inzake haar rijkdom als inzake haar eenheid.
Vanwege zijn geschiedenis brengt Frankrijk op zijn oorspronkelijke en overzeese grondgebieden diverse culturen, landschappen en talen samen. Frankrijk is de som van singulariteiten, en ik denk zoals u, dat dit zijn kracht is.
Frankrijk is natuurlijk de Republiek, die boven alle particularismen het ideaal van vrije burgers met gelijke rechten plaatst. Dit zijn de twee principes die ons zouden moeten leiden: respect voor diversiteit en de felle verdediging van het burgerschap - en je weet hoezeer deze principes mij nauw aan het hart liggen.
Dus ja, net als u, zoals velen in deze vergadering, tot nu toe in ieder geval, op al deze banken, betreur ik diep de keuze van de rechtse groep in de Senaat, ...

De heer Jacques Myard. Wij niet!

Manuel Valls, minister-president. ... Een keuze die gewoon het debat heeft verhinderd.

De heer Christian Jacob. Nee, ze hadden gelijk!

Manuel Valls, minister-president. In een tijd waarin ons land nood heeft om geschiedenis te schrijven door het erkennen van alle geschiedenissen, om een gemeenschappelijk lot te delen evenals een ambitieus ideaal dat een plaats geeft aan al onze burgers, ben ik droevig gestemd en betreur ik wat een fout is door de rechter zijde van de Senaat.

De heer Yves Censi. Praat niet over de rechter zijde van de Senaat: het is de Senaat die gestemd heeft!

De heer Sylvain Berrios. Vertel dat aan de senatoren!

Manuel Valls, minister-president. Dit debat zou ons toegelaten hebben om te laten zien hoe het zich verzetten tegen de regionale talen gelijk staat met het uitsturen van de boodschap van wantrouwen, zoals u terecht zei, aan al onze burgers, van Bretagne, van het Baskenland, van de Provence, van Corsica, van de Elzas of van de Antillen. ('Niet waar! "Op de banken van de groep Les Républicains) Een boodschap ook van wantrouwen tegenover degenen die Elzassisch, Catalaans, Occitaans, Bretoens of Creools spreken.

De heer Claude Goasguen. Dit is niet waar! Het heeft daar niets mee te maken!

Manuel Valls, minister-president. Wantrouwen tegenover al diegenen die hun geschiedenis en hun traditie willen beleven, en dat alles in de naam van de Republiek! Wat een onzin! Integendeel, het is dergelijke enggeestige, kleinzielige, bekrompen visie die de Republiek verzwakt. (Applaus op de banken van de groep socialiste, républicain et citoyen en op enkele banken van de groep van de ecologisten - Protesten op de banken van de groep Les Républicains)
Het is de verwerping van diversiteit dat veel van onze burgers stigmatiseert, alsof de band die hen met deze Republiek verbindt minder sterk zou zijn. En neen, en ik wil duidelijk zijn: de ratificatie van het Handvest van de regionale talen is geen gevaar voor onze taal. ("Toch wel!" Op de banken van de groep Les Républicains.) Dit is geen bedreiging voor onze sociale cohesie en nog minder voor de eenheid van ons land.

De heer Christian Jacob. Het is een gevaar voor de Republiek!

Manuel Valls, minister-president. Dus ja, de rechter vleugel van de Senaat – en niet enkel van de Senaat, als ik het goed begrijp - weigerde het debat. Het is een erkenning van zwakte om procedurele trucs te gebruiken om de diepe verdeeldheid van de oppositie over het onderwerp te verbergen.

De heer Christian Jacob. Vertel dat aan de Senatoren!

Manuel Valls, minister-president. Meneer de voorzitter Urvoas, zoals u in herinnering bracht waren er hier in de Nationale Assemblee, 361 afgevaardigden, waaronder 40 van de groep Les Républicains, die voorstander waren van het wetsvoorstel dat u had ingediend. Ik kan me voorstellen dat vandaag diezelfde afgevaardigden op al deze banken zich niet meer herkennen in de houding aangenomen door de meerderheid in de Senaat, en ik betreur het dat deze stemmen zich niet lieten horen.

De heer Claude Goasguen. De afgevaardigden doen wat ze willen!

De heer Christian Jacob. Ze hebben geen bevelen te krijgen van u!

Manuel Valls, minister-president. Maar waarschijnlijk werden ze overstemd door de kreten van voorzitter Jacob. (Applaus op de banken van de groep socialiste, républicain et citoyen. - Geroep op de banken van de groep Les Républicains.)
Frankrijk is een groot land, in belangrijke mate door zijn taal. Er is geen sprake van haar ter discussie te stellen en te bedreigen. In plaats daarvan moeten we er alles aan om haar te promoten en te laten uitstralen, want zij draagt ook onze waarden uit in de wereld.
Dus laten we vertrouwen in onszelf hebben. Ik weet dat de meerderheid vertrouwen heeft in Frankrijk, ...

De heer Philippe Cochet. U zult het zien op 6 december!

Manuel Valls, minister-president. ... in zijn eenheid en zijn verscheidenheid, en, meneer de voorzitter, we zullen deze strijd voortzetten. (Applaus op de banken van de groep socialiste, républicain et citoyen.)

Is dat dezelfde rechtse politicus die eerder dit jaar geweigerd heeft om het Europees handvest voor regionale talen
te bekrachtigen ? ....ongeloofwaardig !

Schandalig !....terug een weigering van de Jakobijnse staat !


Nord: Le Gouvernement boude (encore et toujours) le Flamand
RÉGIONS L'Éducation Nationale a une nouvelle fois refusé d'inscrire le Flamand sur la liste des langues régionales...

http://www.20minutes.fr/lille/1765255-20160113-nord-gouvernement-boude-encore-toujours-flamand

Hieronder de vertaling van de tussenkomst van Dhr. Jean-Pierre Decool in het Franse Parlement op 12 januari 2016:

Onderwijs van het West-Vlaams

Mw. de voorzitster: Het woord is aan Dhr. Jean-Pierre Decool, om zijn vraag nr. 1203 betreffende het onderwijs van het West-Vlaams naar voor te brengen.

Dhr. Jean-Pierre Decool: Mevr. De Voorzitster, beste collega’s, mijnheer de staatssecretaris, ik had vandaag Mevr. de minister van Nationale Opvoeding, Hoger Onderwijs en Onderzoek willen ondervragen over de erkenning van het West-Vlaams dat integraal deel uitmaakt van het cultureel erfgoed van het departement van de Nord, dus van Frankrijk.
Het onderwijs van het West-Vlaams, regionale taal van Frans-Vlaanderen, is slechts toegelaten in enkele lagere scholen sedert 2007. Het is duidelijk dat dit onderwijs tot op vandaag in de kinderschoenen blijft steken zonder lerarenopleiding en zonder pedagogische continuïteit in de colleges en lycea.
Naast de educatieve en culturele functie heeft de kennis van het Vlaams ook een functie op vlak van economische ontwikkeling. Het stelt de bewoners van de streek in staat een van de talrijke banen te verwerven in de toeristische sector, in de grensoverschrijdende handel en ook in bedrijven gevestigd in Belgisch Vlaanderen.
Het is ook een hulpmiddel om de streek tot verdere ontwikkeling te brengen en een brug voor het aanleren van de talen die de Nord omringen, het Engels, het Nederlands en het Duits.
De academies zijn momenteel bezig om de kaarten van de levende talen te actualiseren. Betreffende de regionale kaarten bepaalt de omzendbrief van 20 oktober 2015 dat het onderwijs ervan onderworpen blijft aan de omzendbrief nr. 2001-166 van 5 september 2001. Echter, het West-Vlaams is niet in de omzendbrief van 2001 opgenomen.
In een bericht van 22 oktober 2015 aan de Federatie voor de regionale talen in het openbaar onderwijs, de FLAREP, heeft Mevr. Vallaud-Belkacem geschreven: “Ik verwelkom het werk dat deze week samen met het FLAREP begon om een ontwikkelingsstrategie te ontwikkelen omdat ik denk dat we een gemeenschappelijk doel hebben: een nieuwe fase inluiden in het onderwijs van regionale talen en culturen.
Bijgevolg, om het engagement genomen door Mevr. de minister van Nationale Opvoeding ten aanzien van de FLAREP concreet te maken, zou ik graag hebben dat een sterk en concreet teken zou gegeven worden door het West-Vlaams toe te voegen aan het officieel bulletin nr 33 van 13 september 2001. Ik dank u.

Mevr. de Voorzitster. Het woord is aan Dhr Staatssecretaris belast met de territoriale hervorming.

Dhr André Vallini, staatssecretaris belast met de territoriale hervorming. Mijnheer de volksvertegenwoordiger Jean-Pierre Decool, u weet het, de taal van de Republiek is het Frans: dat staat in artikel 2 van de Franse grondwet. Maar als natuurlijke beschermer van dezelfde grondwet en haar artikel 75, hecht de regering ook belang aan het beschermen van de regionale talen die tot het Franse erfgoed behoren. Daarom werd er ook reeds speciale aandacht besteed aan het aanleren van die talen. Ik wil er u aan herinneren dat de hervorming van het college een interdisciplinaire onderwijspraktijk inzake regionale talen en culturen heeft gecreëerd.
Betreffende meer bepaald het West-Vlaams, momenteel onderwezen in drie colleges van het vrij onderwijs*, evenals in zes scholen waarvan één uit het vrij onderwijs, hebben de diensten van Nationale Opvoeding de situatie oordeelkundig onderzocht. De opportuniteit van zijn ontwikkeling werd bestudeerd, enerzijds ten opzichte van het aantal betrokken leerlingen, anderzijds ten opzichte van de nabijheid van het onderwijs van het Nederlands, voertaal in en communicatietaal met Belgisch Vlaanderen en Nederland.
Het lijkt momenteel moeilijk om de integratie van het West-Vlaams te accepteren in een klassieke schoolse opleiding die een negatief concurrentieel effect kan hebben met het Nederlands, waarvan het een dialect is. Het ministerie van Nationale opvoeding bestudeert de zaak verder met een dubbele bezorgdheid, verstandige keuzes maken inzake onderwijs en de talen van onze regio’s, symbolen van lokaal cultureel erfgoed bewaren.

Mevr. de Voorzitster. Het woord is aan Dhr Jean-Pierre Decool.

Dhr Jean-Pierre Decool. Ik dank u voor uw antwoord maar ik heb de indruk dat u het Vlaams en het Nederlands in concurentie plaatst. Echter, het Vlaams dat ouder is dan het Nederlands, wordt gesproken in de hele streek en vertegenwoordigt een formidabele vector voor de economische ontwikkeling. Ik betreur uw antwoord, zelfs wanneer ik me erover kan verheugen dat men de beslissing oordeelkundig neemt. U zult de voorstanders van het West-Vlaams, dat een regionale taal is zonder regionalistische connotaties is, teleurstellen. De Vlaamssprekenden verwachten veel van de beslissing om de Vlaamse taal in te schrijven op deze lijst. Uw antwoord zal Vlaanderen verdrieten want deze taal maakt deel uit van ons erfgoed en onze gewoonten. Ik zal volharden in mijn demarches omdat ik in deze culturele identiteit geloof.

* inzake onderwijs hebben we de Franse term “privé” vertaald door “vrij”, de term die in België gebruikt wordt.


Hieronder de vertaling van de tussenkomst van Dhr. Jean-Pierre Allossery in het Franse Parlement op 14 januari 2016:

Dhr. Voorzitter. Het woord is aan Dhr. Jean-Pierre Allossery.

Dhr. Jean-Pierre Allossery. Mijnheer de voorzitter, Mevrouw de minister, Mijnheer de voorzitter van de commissie culturele zaken en opvoeding, Mijnheer de verslaggever, mijn beste collega’s, de tekst die ons vandaag werd voorgesteld komt meer dan twee en een halve maand na het verwerpen door de senaat van de ratificatie van het Europees Handvest van de Regionale Talen.

U kent allemaal dit handvest. We wachten er reeds meer dan twintig jaar op. Na de verwerping door de senaat wachten we er nog steeds op.
Nochtans, sedert twintig jaar heeft de interesse voor de regionale talen zicht vernieuwd. Dit wordt mooi aangetoond door het feit dat de landen die nu kandidaat zijn om lid te worden van de Europese Unie voorafgaand dit handvest moeten ondertekenen.
Frankrijk heeft dus een zeer bijzondere positie ingenomen binnen de Unie. Maar door te wachten zal de overdracht van dit immaterieel erfgoed eindigen door uit te doven: wij zullen er de verantwoordelijkheid voor dragen. Gelukkig heeft de bevriezing van de ratificatie van het handvest de promotie van dit cultureel element door onderwijs en media niet verhinderd.

Deze initiatieven werden echter genomen zonder wettelijk statuut en “kunnen zelfs leiden tot dagvaarding voor de rechtbanken” zoals onze collega Jean-Jacques Urvoas, verslaggever van het ontwerp voor grondwet dat de ratificatie van het Europees Handvest voor regionale talen of talen van minderheden zou machtigen, heeft benadrukt.

We moeten ons dan ook inzetten voor de bescherming en de overdracht van deze regionale talen: een reële en effectieve bescherming die geen halve maatregelen inhoudt. Als men stelt dat deze talen dood zijn of dat ze slechts een weerspiegeling zijn van een vervlogen tijdperk, dan is de waarheid dat ze nog steeds veel sprekers tellen! In mijn kieskring willen meer dan twee derde van de door het Instituut van de Vlaamse Regionale Taal ondervraagde ouders onze regionale taal onderwezen zien. Lokale verkozenen uit de Flandre Intérieure en ikzelf zijn zeer betrokken bij deze kwestie.

Het is in deze context en met grote belangstelling dat we ons geroepen voelen om het wetsvoorstel van onze collega Paul Molac te bestuderen: dit heeft als doel het gebruik van de regionale talen te versterken door het  onderwijs ervan en door hun zichtbaarheid in de openbare ruimte.

Echter, tijdens de werkzaamheden die we verricht hebben in de commissie, bevatte artikel 1, zoals het opgesteld was, een risico van ongrondwettigheid. Zou deze tekst effectief zijn als de Constitutionele Raad hem zou moeten vernietigen zodra hij aangenomen is?

Verder kan ik alleen nogmaals betreuren dat de Vlaamse taal niet zou kunnen profiteren van dit 1ste artikel dat handelt over het onderwijs van de streektaal. Het zou erom gaan dat het West-Vlaams zou moeten ingeschreven zijn in de omzendbrief van 2001. Het lijkt me dat alle regionale talen in dit artikel moeten kunnen staan om te profiteren van dit immersieonderwijs.

De verkozenen uit mijn kieskring, de verenigingen en de ouders van de leerlingen kunnen niet tevreden zijn met een antwoord dat het moeilijk is om de integratie van het West-Vlaams in een klassieke schoolse opleiding te accepteren omdat ze een negatief concurrentieel effect zou hebben met het Nederlands. We zien dus duidelijk dat dit wetsvoorstel het basisprobleem van de regionale talen niet zal oplossen: In Frankrijk worden sommige talen beschouwd als gelijker dan de andere!
Daarom betreur ik dat de maatregelen die door dit wetsvoorstel worden voorgesteld inzake immersieonderwijs niet voldoende waarborgen bieden voor het onderwijs van alle regionale talen. Verder herinner ik me dat de wet van 8 juli 2013 inzake oriëntatie en planning voor de hervorming van de school van de Republiek reeds het belang van regionale talen en culturen benadrukt. Diverse maatregelen zijn genomen in deze context om het aanleren ervan aan te moedigen. Maar de zaak van de Vlaamse regionale taal is nog steeds niet geregeld. Ik zal blijven werken in deze richting.

Met betrekking tot de promotie in de openbare ruimte, kunnen we alleen maar artikel 4 onderschrijven betreffende de tweetalige borden op het wegennet. De regio’s zullen dit kunnen uitvoeren, in overeenstemming met de jurisprudentie die bepaalt dat het gebruik van vertalingen in regionale talen op openbare plaatsen niet verboden is, wanneer tegelijkertijd, het voldoende en correct gebruik van het Frans verzekerd is. Dit voorstel consolideert dan de bestaande wetgeving. Het zou onze gebieden moeten stimuleren om onze regionale talen, de pijlers van onze cultuur en haar diversiteit, te bevorderen en te doen uitstralen.

Tot slot, dit wetsvoorstel betekent een vooruitgang voor de promotie van de regionale talen, in het bijzonder in de openbare ruimte. Ook al is het wetsvoorstel niet perfect - er blijven nog veel vragen – het kan ons nog steeds verheugen te zien dat de nationale vertegenwoordiging dit onderwerp niet heeft laten schieten. Om die reden ben ik blij dat de minister de oprichting van een reflectiegroep over de vraagstukken van artikel 5 heeft aangekondigd.

Maar dit voorstel verdient nog enige vooruitgang: voor Vlaanderen, zal het zeker gaan over de erkenning van de West-Vlaamse taal in de leerplannen, de steunpilaar van de overdracht van dit immaterieel erfgoed.

Dhr. Voorzitter. Het debat is gesloten.

Hieronder geven we de schakels naar enkele teksten waarover in vorig bericht gesproken werd:

Bulletin Officiel du ministère de  l'Education Nationale et  du ministère de la Recherche N°33 du 13 septembre
http://www.education.gouv.fr/bo/2001/33/default.htm

De derde tekst van dit bulletin heet:
DÉVELOPPEMENT DE L'ENSEIGNEMENT DES LANGUES ET CULTURES RÉGIONALES À L'ÉCOLE, AU COLLÈGE ET AU LYCÉE, dit is de omzendbrief nr 2001-166 van 5-9-2001
http://www.education.gouv.fr/botexte/bo010913/MENE0101625C.htm

In deze omzendbrief lezen we:
"Cet enseignement s'applique actuellement au basque, au breton, au catalan, au corse, au créole, au gallo, à l'occitan-langue d'oc, aux langues régionales d'Alsace, aux langues régionales des pays mosellans, au tahitien, ainsi qu'aux langues mélanésiennes (drehu, nengone, païci, aïje). "
Het Vlaams staat daar inderdaad niet bij.
Let eens op de formulering van de aanduiding van de talen uit de Elzas en het Moezelgebied.

In 2010 was er ook een wetsvoorstel van de volksvertegenwoordiger Jung
http://www.assemblee-nationale.fr/13/propositions/pion3008.asp
In artikel 62 staat: "Dans les départements du Haut-Rhin, du Bas-Rhin et de la Moselle, la langue régionale est constituée par les dialectes alémaniques et franciques ainsi que par l’allemand standard. En raison des caractéristiques historiques inhérentes à ces territoires, l’enseignement de l’allemand fait partie des programmes de l’école primaire."     Lees goed: "ainsi que par l’allemand standard"
We verwijzen hier graag naar de discussie die we op dit forum in deze rubriek voerden vanaf december 2010.

Tenslotte wil ik voor de zoveelste keer herhalen:
Reeds meer dan vierhonderd jaar ‘klapt men Vlaams’ en ‘schrijft men Nederlands’ in Frans-Vlaanderen, net zoals in de rest van Vlaanderen, hoewel men daar de laatste honderd jaar steeds meer ‘Nederlands spreekt’. De Frans-Vlamingen vechten voor hun cultureel erfgoed het ‘gesproken Vlaams’ maar verwaarlozen zelf hun cultureel erfgoed van ‘geschreven Nederlands’. Er is in Frans-Vlaanderen evenveel reden om te vechten voor het Nederlands als om te vechten voor het Vlaams. Waarom doet men dan niet zoals de Elzassers: 'la langue régionale est constituée par le dialecte flamand occidental ainsi que par le néerlandais standard'?

Sedert 2007 liep er in enkele scholen in Frans-Vlaanderen een experiment met lessen West-Vlaams. Nu het Ministerie van Nationale opvoeding in Parijs na evaluatie officieel besloten heeft om het West-Vlaams niet in te schrijven in de lijst van regionale talen, valt sterk te vrezen dat dit ook het einde zal inluiden van deze lessen West-Vlaams.
Is dit geen bijkomende reden om die kunstmatige tegenstelling tussen West-Vlaams en Nederlands op te heffen en samen te werken voor een voortbestaan van de regionale taal in Frans-Vlaanderen?

Polder schreef:"De Frans-Vlamingen vechten voor hun cultureel erfgoed het ‘gesproken Vlaams’ maar verwaarlozen zelf hun cultureel erfgoed van ‘geschreven Nederlands’. Er is in Frans-Vlaanderen evenveel reden om te vechten voor het Nederlands als om te vechten voor het Vlaams. Waarom doet men dan niet zoals de Elzassers: 'la langue régionale est constituée par le dialecte flamand occidental ainsi que par le néerlandais standard'?"

Heel juist! De aversie van sommige Frans-Vlamingen
tegenover het Nederlands was, is en blijft voor mij totaal onbegrijpelijk...

Ropie, anderzijds, door de Vlaamse streektaal te verachten, kan inderdaad de toekomst en de groeikracht van het Nederlands in Frans-Vlaanderen in gevaar gebracht worden.
We zouden niet meer moeten spreken van Nederlands of Vlaams in de Franse Westhoek, maar eerder van 'Nederlands in zijn Vlaamse vorm'.
We moeten de Vlaamse streektaal beschouwen als een middel om uiteindelijk te komen tot het beheersen van het Nederlands.  Het Nederlands wordt dan gezien als de bovenbouw van de Nederlandse cultuur.
Ik wil het woord 'streektaal' niet associëren met een pejoratief gevoel...het ene mag het andere niet onderdrukken, integendeel, ze moeten elkaar verrijken.

Helemaal eens met het laatste. Leonard