Vlaamse Euvo-borden

Retour sur la bénédiction à Bourbourg...

Een Win-dal is een dal waarin men cultuurland heeft. Dit in tegenstelling met een wastine waarin de wilde natuur zijn gang gaat.
We baseren ons op de etymologische uitleg in de Mémoires de la Société des antiquaires de la Morinie van 1834.
http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k2084618/f411.image
"Win-dal, val ou vallon cultivé, productif, par opposition à la Wattine ou Woestine (lieu désert et inculte) qui est à coté"
In Frankrijk heeft men heel vaak het fenomeen dat 'Wi' vervangen werd door 'Gui'. (Denk ook aan Willem en Guillaume)
Hierop toegepast bekomt men 'Guindal'.
De Broekburgvaart (kanaal van Broekburg naar de Aa) werd tussen 1675 en 1685 voor een groot deel gegraven in de bedding van De Vliet. Langs de Broekburgvaart loopt de 'Route de Guindal'. Ook op de kadasterkaart van 1833 kan men die naam terugvinden.
We zouden het huis dan ook zoeken langs die weg op nummer 22.

Het is ons bekend dat men actueel de etymologische verklaring voor ‘Windal’ gaat zoeken bij “Windel” of "Windas", een machine om lasten of boten te trekken. Langs het kanaal komt die uitleg aannemelijk over.
Vraag is natuurlijk waarom men in dit verfranst toponiem dan niet spreekt over ‘Guindel’ of ‘Guindas’ in plaats van ‘Guindal’, of gewoonweg het Franse woord ‘Vindas’ (katrol of lier) gebruikt. Vraag is ook waarom de huiseigenaar zijn huis dan niet ‘Windel’ of 'Windas' noemt in plaats van ‘Windal’.

OP 10 Augustus 2013

EUVO - FORUM van VLAAMSE VROUWEN (meter) -STICHTING ZANNEKIN (peter) - Orde van den Prince LAND van EDINGEN
Nodigen uit 




Onthulling EUVO-bord en aanvaarding meterschap door F.V.V. (Forum Vlaamse Vrouwen) van de Sint-Mildredakapel in Millam.
Daarna feestelijke lunch in La Taverne Flamande in Millam.





Afspraak om 10.15 u  'La Taverne Flamande' Rue de Merkeghem 1614   te Millam 59143
info : Leo Camerlynck  00 32 485 630 227

Bissezeele schreef:Waar is het, in Leffrinckoucke of Bray-Dunes ?

Dit is in Brayduinen op een kilometer van de Belgische grens, langs de Rue Albert-I. Rechtsonder op het bordje staat trouwens het wapenschild van Brayduinen.
Brayduinen werd gesticht door de Duinkerkse reder Alphonse Bray en werd een afzonderlijke gemeente in 1883. Voordien was het een gehucht van Gijvelde.
De bovenste band van het schild van Brayduinen is trouwens het schild van Gijvelde. Het anker en de ster zal wellicht verwijzen naar de reder Alphonse Bray.

Dit is Mevr. Leclerc - De Pauw, een heel vriendelijke dame dit nog een 'litje Vlaemsch' spreekt,... maar haar vader Marcel die in Nieuw Koudekerke (Coudekerque-Branche) woont, 'klapt' nog zeer goed 'Vlaemsch' en doet het zeer graag.

Hier een foto van Marcel De Pauw in gesprek met Cyriel Moeyaert, uiteraard in het 'Vlaemsch' en met een goed glas 'trois monts' bier : (foto van 15 juni 2013)

Edgard kwam gisteren om een nieuw naambord te plaatsen. Het naambord van Jean-Claude Bottin was beschadigd (eerste foto)... Het nieuw wordt gemaakt met een computer in een drukkerij in Belgisch Vlaanderen.
Onthulling van het naambord zaterdag 26 april om 14u, voor het vertrek van de zwijgende voettocht.

Ik bevestig van harte wat Cornelis zegt over Edgard. 
Edgard proficiat !

Informatie 'Zwijgende voettocht' :

https://fvlinhetnederlands.actieforum.com/t357p15-zwijgende-voettocht-door-het-slagveld-van-de-peene

De mensen van EUVO bij de onthulling van het nieuwe Nederlandstalige bord.

Stichter en bezieler van EUVO, priester en Frans-Vlaanderenkenner Luc Vranckx is niet meer.
Geboren te Antwerpen op 10 juli 1931 en overleden te Varsenare op 8 mei 2014.

De foto hierboven werd genomen in Wormhout (20 jaar geleden?), voor "de twee molens"... Ik ben vandaag naar Wormhout geweest...er is geen naambord meer (ondertussen werd de gevel herbouwd).

Ons Erfdeel schreef:12 mei 2014

Luc Vranckx (1931-2014)

Deze priester-leraar, doctor in de Politieke en Sociale Wetenschappen, en Frans-Vlaanderenkenner, richtte in 1984 de vereniging (vzw) EUVO (Europa der Volkeren) op. De voornaamste actie was het bewaren en herwaarderen van de Vlaamse toponymie in Frans-Vlaanderen via geel-zwarte naamborden om op die manier het oorspronkelijk Nederlandstalige karakter van de regio te beklemtonen.

(...) Ondertussen werden in talloze gemeenten meer dan 1.200 Vlaamstalige straatnaamborden en naamborden op huizen, hoeven, herbergen en publieke gebouwen aangebracht. Dat is ook duidelijk te merken voor wie de streek bezoekt. Verschillende burgemeesters lieten zelfs op het gemeentehuis een bord ophangen met daarop “’t Wethuys” in sierlijke letters geschilderd. Kunstenaar-graficus Jean-Claude Bottin uit Ochtezele ontwierp en maakte de talloze borden tot aan z’n dood in 2012. (...)

http://www.onserfdeel.be/nl/blogs/detail/luc-vranckx-1931-2014

Een getuigenis van Cyriel Moeyaert over de stichter van EUVO :


Luc Vranckx mogen we gerust noemen:  een van de groten van ons volk. Hij was een bezieler van de jeugd. Gij kon de jongeren geestdriftig maken voor de christelijke en Vlaamse waarden. 
Hij vormde een groep scholieren en anderen in een vereniging die hij Gama noemde. Hij begon altijd met een  religieuze bezinning en daarna kwam de Vlaamse bezieling. Als flamingant ging hem vooral de onrechtvaardige toestand van onze Vlaamse mensen  ter harte. Daarom zette hij zich in voor de Vlaamse school in Komen,  voor de Vlamingen in Brussel en voor Vlaanderen in het algemeen.  Het bleef niet alleen bij bezieling. Er moest aan die toestanden iets gedaan worden: een actie door een bezoek of geldelijke steun.

De onderdrukte minderheden in Frankrijk, vooral de Basken verdienden onze aandacht en steun. Hij stichtte de vereniging EUVO, 'het Europa der volkeren'. Hij organiseerde jaarlijks een reis naar Frans Baskenland en was begaan met de scholen  waar het Baskisch onderwezen werd zonder officiële steun. Ondertussen leerden z’n jongeren die mooie streek kennen, en ze ontdekten ook Spaans Baskenland. Hier werd dan Baskische kaas verkocht om met de opbrengst de Baskische scholen geldelijk te steunen. 
Ik heb met hem es Frans en Spaans Baskenland mogen bezoeken: hij kende dat land als z’n broekzak en sprak ook Baskisch.  Hij kende heel wat mensen en alle mooie landschappen en de steden.
Door de omstandigheden en omdat de rijkere Spaanse Basken hun volksgenoten en hun scholen geldelijk te hulp kwamen, ging z’n aandacht naar een nabije onderdrukte minderheid; 

De Frans-Vlamingen die hun eigen taal niet mochten leren. Voor hun  Nederlandse cursussen verkochten de jongeren dan kaas van de Catsbergabdij. Bijna toevallig zetten de  EUVO-jongeren  zich in voor het herstel van Vlaamse kapellen met een Vlaams opschrift. Sommige mensen vroegen nu ook een bord met hun Vlaamse huisnaam. Dat nieuwe initiatief had ontzettend veel succes en groeide jaarlijks aan. Mensen van bij ons konden sponsor zijn  van zo’n Vlaamse huisnaam.  Het kostte toen duizend frank. 

EUVO bestaat nog  en er zijn nu al ruim 700 Vlaamse huisnaamborden versierd met een Vlaams leeuwtje in bijna alle steden en dorpen van Frans-Vlaanderen dat Luc liever Zuid-Vlaanderen noemde. Ook dit jaar zullen een  achttal Vlaamse borden onthuld worden, wat gepaard gaat met een gebed om zegen en een zegening van het bord en het huis. Daarna wordt de leeuwenvlag van voor het bord weggenomen en een groepsfoto genomen van het gezin en de familie en vrienden en van de EUVO-leden en andere aanwezigen. 

Je mag gerust zeggen dat Luc Vranckx met EUVO  een wonder verricht heeft dat blijft duren. 
Frans-Vlaanderen krijgt z’n verdiende Vlaamse uitzicht en de mensen zijn er blij mee.  Die borden vragen ze zelf en ze worden nooit opgedrongen. De eigen Vlaamse taal raakt wel grotendeels uitgeroeid, al wordt dat meestal overdreven, maar de Vlaamse ethnie kunnen ze niet doden. Ook verfranste Vlamingen wensen een Vlaams huisnaambord en vlaggen met de Vlaamse Leeuw.

Luc Vranckx was een vurige flamingant  maar ook en diep gelovige priester. Op reis met hem in het hotel zag ik dat ’s ochtends en ’s avonds voor z’n bed z’n drie weesgegroeten bad want hij was ook een innige vereerde van Maria.  
Zo kon hij ook z’n jeugdgroep bezielen, soms tijdens nachtelijke trektochten van de Katsberg naar de Kasselberg. Hij bleef een beetje padvinder wat hij in z’n jeugd geweest was. Hij had altijd schitterende ideeën om z’n idealen bezielend ingang te laten vinden. Hij was een wondere man. 

Ik heb met hem ook reizen mogen meemaken in Duitsland: hij kende alle mooie kleine steden met oude gebouwen en vestingen en ook de lieftallige landschappen. Ik heb er vreugdevolle herinneringen aan. Zonder kaart kende hij overal de weg. 
Luc Vranckx was een groot man, een groot Vlaming en Nederlander. We mogen hem nooit vergeten en hem altijd trouw blijven . Hij verdient een monument. 
Leve Luc Vranckx !

Op 14 juni werd een nieuw EUVO bord geplaatst te Sint-Janskappel, bij de Heer en Mevr. Benjamin Lyoen.





Het bord aan het huis van Heer en Mevr. Robert Noote te Sint Winoksbergen werd vervangen :
'Bij de Geschiedschrijver'

De laatste EUVO-bordjes voor de zomervakantie werden op 5 juli ingehuldigd :

'Het huis van de kleine Maes' te Wormhout :



'Het voorouderlijke huys' te Wormhout :



'D' Hooge Stee' in Normandië :



'De Niepe Hoek' te Krochte :

Een buitengewone plek...
De 'Balenberg' was in 1072 'Ballinberg' en dat tot 1397....Misschien 'Ballingberg', berg voor ballingen, want
verbannen worden kwam geregeld voor in de Middeleeuwen.
Misschien raakten sommige ballingen niet binnen in een of ander dorp of stad en gingen op de 'Ballingberg'
verblijven in de wildernis.